Weinig bevredigend

Normaal gesproken schrijf ik graag uitgebreide reviews om mensen een kans te geven voor zichzelf uit te zoeken of het boek wel of niet iets voor hen is. Maar bij dit boek weet ik niet zo goed wat ik in die lange review dan precies zou moeten schrijven.

An sich zijn de elementen voor een spannend verhaal aanwezig. We hebben een vriendengroep waar ieder zo zijn eigen geheimen heeft. We hebben een dood vriendinnetje dat zelfmoord heeft gepleegd. En we hebben een trip naar Berlijn waar iedereen met elkaar en zichzelf geconfronteerd kan worden. En toch werkte het voor mij niet.

Dit heeft deels te maken met het feit dat de nadruk van het verhaal te lang blijft liggen op de reis naar Berlijn. De karakters zijn nog te veel bezig met hun vakantie en te weinig met het mysterie. Het is makkelijk te vergeten dat iemand ze de stuipen op het lijf jaagt, omdat de karakters het zelf ook regelmatig lijken te vergeten. En de finale komt daardoor zo uit het niets, dat het eigenlijk ook weer niet werkte. De uitleg was bijna absurdistisch en de achtergrond te weinig uitgediept. Wat de dader hier nu precies mee wilde bereiken, behalve Pretty Little Liars kopiëren, is me nog altijd een volstrekt raadsel en persoonlijk kan ik daar helemaal niks mee.

Daarnaast stoorde ik me mateloos aan het straattaal gebruik van de karakters. Ik snap dat het de bedoeling was om ze te laten klinken als echte tieners, maar het feit dat echte tieners bepaalde woorden verkeerd gebruiken of bepaalde taal uitslaan, wil nog niet zeggen dat die taal op papier ook werkt. Ik had het nog wel kunnen waarderen als het beperkt gebleven was tot de dialogen, maar dat was helaas niet het geval.

Gelukkig was het maar een dun boekje...