Lezersrecensie
Pas net begonnen...
Ik staar naar mijn scherm en weet niet zo goed hoe en waar ik de recensie van dit boek moet beginnen. Eigenlijk, weet ik niet eens hoeveel sterren ik moet geven. Het geven van 3 sterren voelt niet eerlijk naar de andere boeken die ik dit jaar 3 sterren heb gegeven, maar het geven van 2 sterren voelt ergens ook weer aan de lage kant.
Laten we beginnen met het positieve. Het boek is heerlijk geschreven. Mijn ogen vlogen over de letters en ik sloeg bladzijde naar bladzijde om. Ik ging er veel sneller doorheen dat ik verwacht had en dat komt met name door de prettige schrijfstijl.
Daarnaast vind ik het idee, de basis voor dit verhaal heel interessant en intrigerend. Ik had alleen in dit eerste boek het idee dat het nog niet helemaal tot zijn recht kwam en helaas bepaalt het eerste boek voor mij tegenwoordig wel heel erg of ik de vervolgdelen op ga pakken. Dit boek voelt ergens meer als een prequel dan als het eerste boek van een serie.
Het begin van het verhaal duurt vrij lang. De zoektocht door Europa waarover gesproken wordt in de blurb begint pas op bijna de helft van het boek en hij is ook nog eens van relatief korte duur omdat ze al vrij snel opgehouden worden door andere dingen. Er wordt veel aandacht besteed aan het dagboek, aan de achtergrond van Nimue's familie, aan haar moeder, aan haar oma.
Maar daardoor heb ik als lezer nu het gevoel alsof het verhaal eigenlijk pas op de allerlaatste bladzijde begonnen is. Ergens wil ik doorlezen, ben ik benieuwd of mijn gevoel daarin klopt. Maar ergens wil ik dat ook niet. Het eerste boek smaakt niet naar meer, niet voor mij in elk geval.
De personages worden geïntroduceerd, maar ik heb nog niet het gevoel dat ik ze echt ken, dat ze echt leven, dat ik om ze geef. De emoties van de karakters worden aangestipt, maar ik voel ze nog niet echt. En er zijn TE veel boeken die ik nog wil lezen om geld en tijd te besteden aan het grote misschien.
Misschien wordt het beter, ik hoop het eigenlijk wel, maar ik vrees dat ik dat niet ga ontdekken. In elk geval voorlopig niet.
Laten we beginnen met het positieve. Het boek is heerlijk geschreven. Mijn ogen vlogen over de letters en ik sloeg bladzijde naar bladzijde om. Ik ging er veel sneller doorheen dat ik verwacht had en dat komt met name door de prettige schrijfstijl.
Daarnaast vind ik het idee, de basis voor dit verhaal heel interessant en intrigerend. Ik had alleen in dit eerste boek het idee dat het nog niet helemaal tot zijn recht kwam en helaas bepaalt het eerste boek voor mij tegenwoordig wel heel erg of ik de vervolgdelen op ga pakken. Dit boek voelt ergens meer als een prequel dan als het eerste boek van een serie.
Het begin van het verhaal duurt vrij lang. De zoektocht door Europa waarover gesproken wordt in de blurb begint pas op bijna de helft van het boek en hij is ook nog eens van relatief korte duur omdat ze al vrij snel opgehouden worden door andere dingen. Er wordt veel aandacht besteed aan het dagboek, aan de achtergrond van Nimue's familie, aan haar moeder, aan haar oma.
Maar daardoor heb ik als lezer nu het gevoel alsof het verhaal eigenlijk pas op de allerlaatste bladzijde begonnen is. Ergens wil ik doorlezen, ben ik benieuwd of mijn gevoel daarin klopt. Maar ergens wil ik dat ook niet. Het eerste boek smaakt niet naar meer, niet voor mij in elk geval.
De personages worden geïntroduceerd, maar ik heb nog niet het gevoel dat ik ze echt ken, dat ze echt leven, dat ik om ze geef. De emoties van de karakters worden aangestipt, maar ik voel ze nog niet echt. En er zijn TE veel boeken die ik nog wil lezen om geld en tijd te besteden aan het grote misschien.
Misschien wordt het beter, ik hoop het eigenlijk wel, maar ik vrees dat ik dat niet ga ontdekken. In elk geval voorlopig niet.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van annannette
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
