Feeling blue

Een boek in inktblauw. De kaft en ook de letters zijn blauw gedrukt. ‘Feeling blue’ is dan de term die in me opkomt en wonderwel goed past bij het boek ‘Mensen zonder uitstraling’, het debuut van Jente Posthuma.

De titel is terug te voeren op een quote van de moeder van de hoofdpersoon ‘Mensen zonder uitstraling, die zijn nog erger dan lelijke mensen.’ Het leven van de hoofdpersoon wordt onbewust overheerst door deze quote, een dominante nalatenschap van een jong gestorven moeder. Haar moeder was actrice en een tegenpool van de vader, een psychiater die in een inrichting werkt. De vader is afwachtend, draagt zijn vrouw op handen en staat haar luimen toe. Het kind, de hoofdpersoon is daar de dupe van.

Het boek is opgebouwd uit korte verhalen, episodes uit haar leven. Deze verhalen tonen ons hoe ze zich door het leven worstelt, met een schijnbaar onvermogen om gelukkig te zijn. De relaties met de mensen om haar heen, zoals haar vader en haar man, worden vanuit haar perspectief beschreven en lijken moeilijk. Dit komt vooral omdat de hoofdpersoon moeite heeft zich over te geven in deze relaties.

De ondertoon is zwaar, maar op een opvallend lichte wijze beschreven. Nergens lijkt het verhaal geforceerd, het ware leven dient zich aan. Het laatste hoofdstuk beschrijft het ziekbed en de dood van haar moeder, zo levensecht en zonder opsmuk dat het mijn beoordeling heeft laten overhellen naar vijf sterren.