Heftig thema en triest verhaal

Robert en Margo Keijzer zijn getrouwd en hebben 1 dochter: Patricia van 10 jaar. Robert werkt lange dagen en dus veel uren om het gezin te onderhouden. Margo is niet werkzaam en is thuis voor de zorg van Patricia. Ze is helaas niet echt een verzorgend type. Vandaar dat Patricia veel alleen is in haar kamer om te spelen.

Chantal en Remco zijn de vrienden van Robert en Margo. Remco is tevens de collega van Robert. Ze kennen elkaar al een hele tijd en eten elke maand een avondje bij elkaar. Dat is altijd heel gezellig. Chantal moet soms wel even slikken, want zij kan zelf geen kinderen krijgen.

Omdat het huwelijk van Robert en Margo de nodige barstjes gaat vertonen en er de laatste tijd veel ruzies zijn thuis, biedt Chantal aan om Patricia tijdelijk in huis te nemen. Dan kan ze lekker tot rust komen. En mogelijk biedt dit de kans voor haar ouders om weer met elkaar te praten.
Margo vindt het een goed plan, Robert uiteindelijk ook. Als Patricia eenmaal bij Chantal en Remco is ingetrokken, praten Robert en Margo eens goed met elkaar. Ze gaan beide hun beide beentjes voor zetten, om een betere sfeer te creëren.
Robert oppert om Patricia na een aantal dagen weer op te halen. Maar bij het afhalen op school is er geen Patricia.

Wat is er aan de hand? En waar is Patricia, nu ze niet op het schoolplein staat? Waarom neemt Chantal de telefoon niet op? Heeft ze iets te verbergen soms?

Je leest het in “Voor het leven getekend”.

De elementen:
De cover ziet er redelijk triest en sober uit. Een vrouw of meisje zit in elkaar met de rug naar de kijker toe. En heeft een klein knuffelbeertje vast. Waarom zit zij zo in elkaar met haar knuffel? De titel “Voor het leven getekend” duidt op een serieus boek, met mogelijk verdrietige momenten. Het laat weten dat het een onprettig verhaal zal zijn. De vertelperspectief is in de ik-vorm, vanuit Robert, lezen we het verhaal van een ontwricht gezin en een dochter die hier de dupe van wordt. Er is ook een stuk vanuit Chantal en een stuk vanuit Margo.

Mijn mening over het boek:
Arno van den Kieboom heeft hiermee een indrukwekkend en uiterst triest verhaal neergezet. Hoofdpersoon is Robert, maar eigenlijk staat zijn dochter centraal.

Het verhaal begint nog redelijk vrolijk en opgewekt, doordat de vrienden Remco en Chantal op visite zijn. Het is het maandelijkse avondje waarbij ze met elkaar eten. Het is een gezellige avond. Totdat Robert zich beseft dat zijn vrouw is veranderd, de laatste jaren. En zeker niet in haar voordeel.
In duidelijke spreektaal lezen we het verhaal over Robert en Margo. Het gaat niet goed in hun huwelijk. Hierdoor krijgt het verhaal al snel een negatieve inslag. De ruzies hebben zijn weerslag op de 10-jarige dochter. Zij wordt hierdoor weerbarstig en is erg verdrietig. Dit is erg zielig om te lezen. Ze mist zo erg een arm om haar heen en de gezellige momenten, die ze vroeger wel had. Je voelt het verdriet van het kleine meisje bijna en begrijpt al snel dat ze daardoor in haar schulp kruipt. Chantal biedt de helpende hand. Dat is een warm gebaar naar het verdrietige meisje toe. Helaas wil de reikende hand van Chantal het meisje niet loslaten.

Het is een heftig verhaal, met meerdere slachtoffers. Door een goede opbouw en heldere personages is het verhaal van Patricia goed te volgen. Het leest vlot weg, je zit zo in het verhaal.

Wat mij opviel tijdens het lezen: enkele details en geheimen van bepaalde personen hadden voor mij betreft niet herhaald hoeven te worden. Qua diepgang wordt niet alle info gegeven, zoals de leeftijd van de karakters.

Kortgesloten: het is een indrukwekkend en heftig verhaal over een bijna gestrand huwelijk en een dochter die bij vrienden mag verblijven, uit goede bedoelingen. Maar helaas is dit geen goede beslissing, blijkt later. Naast het choquerende thema, heeft het een goed afgerond einde. Het is een verhaal over over liefde en verdriet, pijn en een heel gevoelig onderwerp: kindermisbruik.

gewaardeerd op 3,5 sterren.