Ongeloofwaardig

Malavita  is niet alleen een film maar ook een boek geschreven door Tonino Benacquista. Feitelijk is Malavita  een vervolg op de eerder verschenen film Goodfellas, een maffiafilm bij uitstek. Basis voor het verhaal is de familie Blake: Frederick (Fred) en zijn echtgenote Maggie, dochter Belle en zoon Warren. Het lijkt dan ook een rustig verhaal te zijn over een vader, een moeder en twee schatten van kinderen. Over de film zijn de meningen sterk verdeeld, ondanks dat de hoofdrollen worden vertolkt door Robert De Niro en Michelle Pfeiffer.

Fred Blake is eigenlijk de beruchte maffioso Giovanni Manzoni uit New York. Als spijtoptant heeft hij een getuigenis afgelegd waardoor maffialeider Don Mimino grote problemen krijgt. Fred moet New York uit, en als onderdeel van het getuigenbeschermingsprogramma verhuist hij met zijn gezin naar Frankrijk. Aan de buitenkant lijkt het een vredig en rustig gezinnetje maar binnen de muren broeit en gist het als was het een bedrijvige bierketel. Hun gedrag veroorzaakt een paar gedwongen verhuizingen naar Parijs, de Côte d'’Azur en uiteindelijk Cholong-sur-Avre in Normandië.
Als uitvloeisel van het beschermingsprogramma lijkt het een kleine bijkomstigheid dat een volledig team van de FBI permanent over de veiligheid van het gezin Blake waakt. Onder leiding van Thomas Quintiliani leeft dit team als overbuur van de familie en houdt waakzaam alles in de omgeving in de gaten. De rust in huize Blake is zo bepalend aanwezig dat Fred geen andere nuttige bezigheid kan ontdekken dan het schrijven van zijn memoires, op een gevonden oude 'Brother 900' typemachine. Aan de andere kant van de oceaan zijn de gedupeerde families echter nog niet klaar met Manzoni en zinnen op wraak...

Malavita  is het verhaal van een familie die door toedoen van de vader des huizes is veroordeeld tot een levenswijze die niet geheel standaard genoemd kan worden. Individueel leiden de gezinsleden levens die geheel niet met elkaar overeenstemmen. Maar alles staat in het teken van de gedachte dat het over is als ze worden gevonden door de benadeelde families uit New York.

Malavita  kent een snelle start doordat de lezer in rap tempo kennis moet maken met de familie Blake. De kennismaking mondt uit in korte individuele acties van de vier gezinsleden waarbij humor veelal de boventoon voert. Daarna kakt het verhaal volledig in, wordt sloom, traag en op momenten zelfs vervelend. Wat in een film in een kort moment uitgebeeld kan worden vraagt in het boek om een lange lap tekst die zijn doel nooit bereikt.

Daarmee is ook meteen de achilleshiel van het verhaal blootgelegd. Zou Malavita  een sterk en geloofwaardig spannend verhaal als basis hebben gehad, dan vond het daarin ongetwijfeld zijn balans, maar niets is nu minder waar. De essentiële gebeurtenissen zijn af en toe compleet van de pot gerukt, alles is veel te toevallig en totaal ongeloofwaardig. Humor zou daarbij als de grote katalysator moeten werken maar die moet dan wel aanwezig zijn.
Dat alles bij elkaar opgeteld maakt het lezen van Malavita  eerder tot een last dan tot een lust.