Verwarring

‘Ik loop naar mijn kamerdeur en draai met een bruuske beweging de sleutel om en hang die daarna aan de spijker aan de deurpost. De demonen zal ik hiermee niet tegenhouden, zij houden zich verborgen in de spelonken van mijn geest en wachten op de stilte en donkerte van de nacht. Ik ga nog niet naar bed, ik wil zo lang mogelijk wakker blijven. Wakker blijven, wakker blijven […]’. P.54.

In ‘Onderuit’ van Freek van Apeldoorn volgen we Jessie die ondanks haar zoektocht naar zingeving en harmonie voortdurend in strijd is iets van het leven te maken. Door een traumatische ervaring is ze op de vlucht om maar niet de confrontatie met de waarheid te hoeven aangaan, en gebruikt ze een relatie als schijnoplossing voor de eenzaamheid. Maar kunnen die wel haar veiligheidspal zijn?

‘Onderuit’ leest als een ontwikkelingsroman waarbij de persoonlijkheid, emotionele en morele ontwikkeling van Jessie centraal staan. Het bergklimmen in het verhaal zou als metafoor kunnen worden gezien van de vooruitgang van Jessie, je hoopt het hele verhaal door dat ze de top zal weten te bereiken, samen met het bewust ontbreken van informatie over een traumatische ervaring die Jessie mondjesmaat vrij geeft, en haar paranoïde en achtervolgingswaan die terecht of niet de grootste complot theorieën tot stand brengt, én de titel ontstaat spanning met een thrillereffect. Al deze ingrediënten zorgen ervoor dat je met Jessie meeleeft, voortdurend kijk je mee vanuit haar perspectief, een perspectief dat niet altijd even betrouwbaar is waardoor je als lezer af en toe verward kan raken wat door de auteur wordt benadrukt door onduidelijke overgangen van heden naar verleden en andersom. Het meest bijzondere vind ik wel dat ik mij bewust werd van een omwenteling, ook al keek ik nog steeds mee vanuit het perspectief van Jessie, van het ene op het andere moment werd mijn meeleven ineens gefocust op de bijfiguur.

Ondanks dat ik meeleefde in de ontwikkeling van het hoofdpersonage Jessie bleef het verhaal toch wat op afstand doordat de schrijftechnieken voor mij duidelijk aanwezig waren, hierdoor werd ik soms uit het verhaal gerukt en bewust dat het om een verhaal met schrijftechnieken gaat in plaats van dat ik mij helemaal op kon laten gaan in het verhaal. Ook is er een stukje dat voor mij niet helemaal logisch overkomt. Zo is er een personage op bezoek bij Jessie, omdat dit wat langer duurt dan verwacht besluit het personage nog even wat geld in de parkeerautomaat te gooien, deze wordt vervolgens met geweld overvallen maar gaat dan in plaats van terug naar Jessie, naar een café 30 – 40 meter verderop. P. 65
Wat de reden hiervoor is wordt in het verhaal helaas niet uitgelegd.

Dit maakt dat ik 'Onderuit' drie sterren geef.