Humorvolle tranentrekker

Lucio, is vader van een gezin met 2 opgroeiende kinderen en een echtgenote, Paola, die haar rug naar hem heeft gekeerd, nadat hij een onbezonnen affaire heeft aangeknoopt met een sexbeluste vrouw, die hij op de sportschool (zijn werk) heeft leren kennen.
De affaire behoort tot het verleden, maar Paola vergeeft het hem niet.
Dan hoort hij van arts dat er een tumor in hem groeit, zijn levensverwachting voorziet nog 100 dagen, Lucio besluit daar wat mee te doen, het moeten de gelukkigste dagen van zijn leven worden.
Hij neemt zijn vrienden nog een keer mee op vakantie, maar hij komt er achter dat dat niet het ultieme is dat hij wil, wat hij wil is zoveel mogelijk nog genieten van zijn kinderen, en de hoop koesteren dat zijn vrouw zijn dommigheid zal vergeven, vooralsnog is dat niet het geval.
Hij stippelt een onbestemde vakantie uit die avontuurlijk moet zijn, en dat wordt het ook, maar sommige zaken plant hij, en zo wint hij met het eind in zicht Paola weer voor zich terug.
Aan het einde van de 3 weken vakantie neemt hij afscheid van zijn gezin om in eenzaamheid te sterven.

Een boek waarvan ik halverwege dacht, nou wel aardig, met prima humor, maar in het tweede gedeelte voelde ik me zo betrokken met Lucio, dat soms de tranen in mijn ogen begonnen te prikkelen, en dat overkomt me niet vaak, een prachtig boek, hoewel ik even twijfelde heb ik het boek toch de 5 sterren gegeven, ik weet dat dit boek me toch lang zal bij blijven, en dat is de kracht van een boek.