Niet om los te laten

Alex Berger was een voormalig Rechercheur in Brussel. Zijn werk heeft hij moeten opgeven nadat zijn vrouw was omgekomen bij de aanslagen in Parijs. Hierdoor is hij in een deressie geraakt en niet meer in staat om te werken.

Totdat op een dag hij wordt gebeld door een van zijn vroegere collega's. Die een vreemde moord heeft ontdekt. Waarbij iemand is gevonden met een zak over het hoofd en een briefje er bij '' dit was geen zelfmoord'' (vertaald uit het Frans). Degene die ze op het spoor hebben die de moord gepleegd zou hebben (Novak) is een bekende van de politie maar in het bijzonder van Alex Berger. Berger had een persoonlijke band met hem, hij kon ook niet geloven dat hij de moord had gepleegd. In een tijdje waren er nog twee andere moorden die allemaal lijden naar dezelfde moordenaar.

Alex kan het nog steeds niet echt geloven. Maar toch wil hij zijn oude team helpen. Maar niet alleen het team maar ook voor zijn eigen belang. Aangezien zijn vrouw Camille bij de aanslagen in Parijs betrokken was. Terwijl hij met Novak in een verhoor zat. Eigenlijk zou Berger ook zelf in Parijs aanwezig zijn. Maar hij kon er helaas niet bij zijn in verband met zijn werk.
Daardoor heeft hij grote wraakgevoelens richting Novak. En wil hem het liefst vermoorden. Na een grote zoektoch naar het waarom van de moorden, ontdekt Alex Berger steeds meer dingen die gruwelijk zijn. Naast de gruwelijke dingen die hij nog tegenkomt. Ontdekt hij ook de briefjes bij de vermoorde personen '' Het is geen zelfmoord''. Ze refereren naar een schilderij van Magritte. Maar waarom?

Naast het oplossen van de moord heeft Alex Berger nog een doel, wat wilde Camilla hem nog zeggen toen zei hem nog probeerde te bellen, maar hij niet kon opnemen omdat hij in het verhoor zat met Novak?

Aan het eind van zijn verhaal komt hij Novak tegen en is hij erachter gekomen waarom Novak deze specifieke moorden heeft gepleegd. Hij lijkt begrip te tonen maar zal hij het laten rusten?

Ik vond De zaak Magritte een zeer spannend maar ook indrukwekkend boek aangezien het eigenlijk over een heel triest maar ook recentelijk thema gaat namelijk aanslagen. Het boek neemt je mee in het verdriet wat het bij de nabestaande achterlaat. En een persoonlijke ontwikkeling die door wordt gemaakt. Van het begin tot het eind zit je in het verhaal en wil je het boek het liefst niet wegleggen.

Daarnaast was dit boek schreven als eerbetoon voor de kunstenaar Magritte. Ik vond de combinatie van die twee erg goed! En zou het boek dan ook zeker kunnen aanraden!

Van mij krijgt het boek daarom ook 4 sterren.