Over de hele wereld keren mensen terug uit de dood. Het Bureau moet ervoor zorgen dat wereldwijd de teruggekeerden met hun nabestaanden worden herenigd. Ook de op 8-jarige leeftijd verdronken Jacob staat na bijna 50 jaar bij zijn ouders op de stoep. Nog steeds als kleine jongen bij inmiddels bijna bejaarde ouders. Hij wordt door zijn moeder liefdevol ontvangen, maar zijn vader heeft enige scepsis. Veel mensen reageren met haat naar de teruggekeerden, wat tot gevolg heeft dat zij niet meer worden herenigd met hun dierbaren, maar zonder pardon opgesloten worden in kampen. Zo ook Jacob, die samen met zijn vader wordt opgesloten omdat zijn vader hem niet alleen wil laten. Zijn moeder komt in opstand tegen de mensonterende omstandigheden waarin haar man en zoon moeten leven. Het is een boek over onuitgesproken liefde en de kans om deze liefde alsnog uit te spreken. Zoals Bellamy, de man van Het Bureau, die de kans krijgt om zijn demente moeder bij te staan als zij opnieuw overlijdt. Iets wat hij de eerste keer niet heeft gedaan, en waar hij altijd spijt van heeft gehad. Waarin mensen de kans krijgen om hun overleden vader of moeder te vertellen hoe hun leven is verlopen nadat ze heengegaan zijn. Maar het is ook een boek over onbegrip en hoe mensen reageren op iets wat het verstand te boven gaat. Waarin mensen vol haat behandeld worden als tweederangs burgers. Een verhaal waar je even in moet komen, maar je dan grijpt tot de laatste bladzijde. Een debuut roman dat het lezen meer dan waard is.