Wilt ge een tussendoortje?

Ik las eerder nog maar een boek van Griet Op de Beeck: Vele hemels boven de zevende. Dat boek heeft me geraakt. Het kwam op het juiste moment om me wat troost te bieden. Ik heb het dan ook cadeau gedaan aan mensen in mijn omgeving van wie ik dacht dat ze er ook iets aan zouden hebben.

Het lijkt me wel iets typisch voor haar werk dat haar boeken de lezer emotioneel bij de strot kunnen grijpen. Ze zijn goed geschreven, maar moeten het niet hebben van literaire hoogstandjes; ze gaan over intermenselijke relaties en de moeilijkheden die daaraan gekoppeld zijn, over de twijfels die een individu kan hebben in relaties met naasten. De boodschap is telkens om volop te leven, niet met de rem op; om te ontdekken wat je als individu echt wilt en om daarvoor te gaan, om te kiezen voor jezelf, niet voor wat je omgeving verwacht.

De novelle past in haar oeuvre. Opnieuw gaat het over iemand die een keuze moet maken in haar leven: een vrouw van 71 die net weduwe is geworden, overkijkt haar leven en snakt ernaar om het over een andere boeg te gooien. Het is niet makkelijk om als individu die knoop eventueel zo door te hakken dat je je hele bekende leven achter moet laten. Nog moeilijker wordt het als je weet dat je eventuele beslissing daarbij ook de levens van je naasten overhoop haalt. Ook dit is een emotioneel geladen boekje, maar toch heel wat minder dan  Vele hemels boven de zevende.

De novelle heeft me niet overtuigd. Het is een vlot leesbaar tussendoortje met een nogal voorspelbaar einde. Het stond me niet tegen om het boekje te lezen, maar het heeft me ook niet geraakt. Ik heb me wel gestoord aan alweer dat 'ge' en 'gij'. In deze novelle leek me dat totaal overbodig, het is een gimmick aan het worden.