Over hoe echt verbeelding is

Grime is een bijzonder boek van Wytske Versteeg. Een boek dat bij de blind date leesclub volgende steekwoorden meekreeg: Obsessies - Waanbeelden - the Grim Reaper - Aantrekkingskracht - Griezels. Een aantal lezers hoopten op basis ervan op een superspannend boek zoals Stephen King ze schrijft. Maar zo'n boek is Grime niet.

Het is een psychologische roman over de grens van wat echt of waar is, en wat niet. Over de kracht van de verbeelding die wat niet echt is, echt maakt, en over manipulatie van andermans verbeelding. Het is ook een roman over hoe eenvoudig ons eigen wereldje kapot kan gaan, kan breken in duizenden stukjes. Het boek bevat spanning, maar onderhuids. De lezer springt met de verteller mee in de tijd: de aanloop naar 'de gebeurtenis' en de periode erna. Het verhaal voert haar (hem) mee in een ietwat angstige beleving. De lezer krijgt geen pasklaar antwoord, zij moet zelf puzzelen, alle brokjes informatie die zij belangrijk acht, moet zij zelf bijeensprokkelen. Maar of dat ook lukt?

Wytske Versteeg schrijft heel mooi en ritmisch. De zinnen glijden in elkaar over, haar boek is een genot om te lezen. Het boek zal lezers van psychologische romans aanspreken. Lezers die het niet erg vinden dat er veel losse eindjes overblijven, lezers die houden van boeken die na het lezen niet per se antwoorden opleveren, maar veel vragen. Kortom: een boek dat blijft nazinderen.