Lezersrecensie
Beetje rommelig
Eerste deel van een serie over de Finse rechercheur Joona Linna, werkzaam bij de Zweedse politie.
Het verhaal: een arts/hypnotiseur, Erik Maria Bark, heeft tien jaar geleden na een incident besloten nooit meer te hypnotiseren. Nu is er een zwaargewonde jongen gevonden, naar het zich in eerste instantie laat aanzien de eerste overlevende van een gezinsmoord.
Door Joona Linna wordt hij overgehaald het toch te doen (het slachtoffer hypnotiseren) daar het de enige mogelijkheid lijkt om achter de waarheid te komen. Daarna gebeuren er allemaal vreemde dingen bij Bark. Uiteindelijk wordt zelfs zijn aan hemofilie lijdende zoon Benjamin ontvoerd. Blijkbaar is iemand er niet zo blij mee dat hij weer is gaan hypnotiseren. Wat is er tien jaar geleden gebeurd?
Ik vond het verhaal een beetje rommelig. Eigenlijk zijn het twee verhalen die los van elkaar staan maar die slechts Peter Bark als bindende factor hebben. De schrijfstijl, 3e persoon tegenwoordige tijd, sprak me niet echt aan. Ook werd een deel van het verhaal geschreven in ik-vorm, verleden tijd.
Dat stukje geschiedenis maakte dat het verhaal wel duidelijk werd. Hierdoor krijg je wel in de gaten wie de dader moet zijn van de ontvoering van zijn zoon.
Ik vond de karakters en de onderlinge relaties niet echt uit de verf komen. Het verhaal vond ik desondanks wel goed. Het schijnt dat dit de minst goede is uit de serie, dus ik ga zeker nog wel verder lezen.
Het verhaal: een arts/hypnotiseur, Erik Maria Bark, heeft tien jaar geleden na een incident besloten nooit meer te hypnotiseren. Nu is er een zwaargewonde jongen gevonden, naar het zich in eerste instantie laat aanzien de eerste overlevende van een gezinsmoord.
Door Joona Linna wordt hij overgehaald het toch te doen (het slachtoffer hypnotiseren) daar het de enige mogelijkheid lijkt om achter de waarheid te komen. Daarna gebeuren er allemaal vreemde dingen bij Bark. Uiteindelijk wordt zelfs zijn aan hemofilie lijdende zoon Benjamin ontvoerd. Blijkbaar is iemand er niet zo blij mee dat hij weer is gaan hypnotiseren. Wat is er tien jaar geleden gebeurd?
Ik vond het verhaal een beetje rommelig. Eigenlijk zijn het twee verhalen die los van elkaar staan maar die slechts Peter Bark als bindende factor hebben. De schrijfstijl, 3e persoon tegenwoordige tijd, sprak me niet echt aan. Ook werd een deel van het verhaal geschreven in ik-vorm, verleden tijd.
Dat stukje geschiedenis maakte dat het verhaal wel duidelijk werd. Hierdoor krijg je wel in de gaten wie de dader moet zijn van de ontvoering van zijn zoon.
Ik vond de karakters en de onderlinge relaties niet echt uit de verf komen. Het verhaal vond ik desondanks wel goed. Het schijnt dat dit de minst goede is uit de serie, dus ik ga zeker nog wel verder lezen.
2
Reageer op deze recensie