Humor met een politieke ondertoon

Wie kent niet De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween. Ik heb daarin van de avonturen van Allan Karlsson genoten en verwachtte eigenlijk in De 100 jarige die de wereld een soortgelijk verhaal. Maar, dat is dus niet zo. Dit verhaal is veel meer met politiek doorspekt en daar moet je van houden.
Leedvermaak, sarcasme en humor, je komt het allemaal tegen.
Diverse wereldleiders worden regelmatig op de korrel genomen en zetten je wel aan tot denken.
Allan Karlsson, ofwel de 100-jarige man beleeft de meest absurde en ongeloofwaardige avonturen met zijn vriend Julius Jonsson. We ontmoeten de twee op Bali, alwaar ze een luxe leventje leiden. Alan komt dankzij de hotelmanager aan een tablet en raakt helemaal verslingerd aan het wereldnieuws. Maar langzamerhand raakt Alan een beetje uitgekeken op hun luxe leventje en beginnen de miljoenen die ze vanuit Zweden ”meegenomen” hebben op en raakt de hotelmanager een beetje nerveus door de oplopende rekeningen. Op Allans 101e verjaardag organiseert Julius een ballontochtje, dat eindigt met een landing in de Indische oceaan .Ze worden opgevist uit zee door een Noord-Koreaans schip, dat verrijkt uranium smokkelt. Ze worden voorgesteld aan Kim Jong-un, doordat Allan zich voordoet als nucleair expert om hun hachje te redden. Dit is het begin van een aaneenschakeling van absurde gebeurtenissen en ontmoetingen met wereldleiders. Het avontuur dat nu verder gaat brengt de vrienden via Amerika, waar ze Donald Trump en Breitner ontmoeten naar Denemarken terug. Hier ontmoeten ze Sabine en samen met haar vertrekken ze vervolgens naar Afrika.
Het verhaal is niet geschreven om geloofwaardig of realistisch over te komen, eerder om de lezer wakker te schudden wat er allemaal in de wereld gebeurd en fout gaat. Het verhaal laat zien wat voor dreiging ervan Noord-Korea uitgaat en wat Rusland en Amerika hiermee doen.
Dat Donald Trump graag de waarheid verdraaid en van twitteren houdt komt hier goed naar voren en ook Kim Jong-un komt er als een domkop vanaf.
Angela Merkel komt er nog het beste vanaf, als een ogenschijnlijke heldin.
Jonasson heeft diverse wereldleiders een sleutelrol in zijn verhaal weten te geven, maar voor mij was het Rusland gedeelte teveel van het goede.
Al met al een verhaal dat mij tot op de helft goed wist te boeien en af en toe liet glimlachen.