Je waant je zelf ook langzaam in Venetië

Addolorata Martinelli zou volmaakt gelukkig moeten zijn. Ze heeft alles waar ze ooit van droomde: een restaurant, een man, een kind. Dus waarom heeft ze het gevoel dat er iets mist? Dan krijgt ze een vernietigende culinaire recensie voor haar kiezen en opeens wordt het haar pijnlijk duidelijk: wat ze kwijt is, is haar liefde voor koken. Addolorata vertrekt naar Venetië, vastbesloten om deze zomer te herontdekken wat belangrijk is in het leven: koken, eten en zichzelf. Maar de kanalen van Venetië hebben meer voor haar in petto...

Nadat Addolorata, later Dolly, zich heeft geïnstalleerd in het hotel gaat ze op pad. Ze komt een oude vrouw tegen met een zware boodschappentas. Dolly helpt haar om de tas 4 bruggen verder te krijgen. De dagen daarop komt Dolly de vrouw steeds weer tegen. Uiteindelijk wordt Dolly vrienden met Coco en komt Dolly vanalles te weten over de vrienden en familie van Coco. Het verhaal neemt je langzaam mee naar het verleden.

Het boek is zeker aan te raden als je zelf al eens in Venetië bent geweest, je begrijpt dat precies wat Addolorata bedoelt met wat ze omschrijft. Een zomers boek in Venetiaanse sferen.