Wat een parel

Kinderen van de rivier is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en alleen al dat feit vind ik, vooral na het boek gelezen te hebben, echt indrukwekkend. Wingate heeft met dit gegeven echt een dijk van een roman neergezet.

De schrijfstijl is prachtig. De omgeving, de personages, de gebeurtenissen; het wordt op zo’n wijze gebracht dat je er zelf middenin zit en het helemaal mee beleeft. Het switchen van het heden naar het verleden, van Avery naar Rill wordt schitterend uitgevoerd en beide personages stelen je hart. Beide periodes hielden me aan de bladzijdes gekluisterd, waarbij het levensverhaal van Rill en wat haar en haar familie allemaal overkomt, me vol in mijn gevoel raakte. Dat het kán, dat het mág, en dat het dus gebeurt. Hartverscheurend en toch gloort er ergens hoop. De weg daar naar toe is lang, gevuld met de meest uiteenlopende karakters en belevenissen. Niets is in deze overbodig. Elke letter is het lezen meer dan waard.

Je weet dat hier een connectie ligt met het heden, hoe dat blijft de vraag. Het is heerlijk hier tijdens het lezen alvast je eigen ideeën over te ontwikkelen, wat uiteraard aansluit bij de zoektocht van Avery. Een zoektocht zo puur en oprecht, en het is gewoon ingenieus hoe het verleden en het heden uiteindelijk samen weten te komen.

Kinderen van de rivier is zo’n boek dat je echt bijblijft. Wat zou het mooi zijn als men dit zou verfilmen! Tip van flip: lees vooral ook nog even de noot van de auteur en het dankwoord. Het geeft je namelijk ook nog eens een stuk extra.

Conclusie:

Wat een parel.

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 5

Leesplezier: 5

Originaliteit: 5

Psychologie: 4.5

Vijf welverdiende sterren.

Karin Meinen-Samenlezenisleuker