Ik hou nu al van dit duo

Een eerste deel. Een mortuarium thriller. Plus daar Raven en Flyte bij op en dat maakt al met al dat ik fan ben van dit boek.

Cassie Raven, wat een heerlijk personage met aparte trekjes zeg. Haar functie maakt het al origineel en vanuit dat perspectief weet Turner hier een spannend en intrigerend verhaal neer te zetten.

De rugzak van Cassie is gevuld met flink wat kilo’s, het maakt wie ze is en ik vind haar geweldig. Neem bijvoorbeeld haar werkwijze en het praten met de doden; dit is anders dan anders en fokking tof. Cassie op haar werk en in haar privé zijn uiteraard twee dingen.

Ze is echter ook bijtvast en wanneer ze haar intuïtie volgt, ja dan breekt het allemaal echt open.

Dat is alvast één, maar dan komt Flyte via een onderzoek het mortuarium binnenschrijden. Wat een moordwijf, en deze Brigadier pakt me vanaf het begin vol-le-dig in. Wie is dit joh? Zij is het complete andere uiterste van Cassie. Het is meer dan onderhoudend hoe dit zich stukje bij beetje ontwikkelt, en hoe Turner de lijnen van deze twee later samen weet te weven. Zo zet je personages neer, dikke kers op de taart binnen het thriller verhaal.

De schrijfstijl is filmisch, je bent er gewoon bij in Londen. Of in het mortuarium, de keuze is reuze. De insteek is vernieuwend, het plot is prima uitgewerkt. Niet direct nagelbijtend spannend maar dat mis ik in deze ook niet. Spannend genoeg, en dan het einde! Geweldig gedaan, want je wil nu niet anders dan deel twee lezen.

Conclusie:

Een origineel eerste deel, gevuld met dit dynamische duo, dat je ongeduldig achterlaat voor meer.

Vier dikke stralende sterren oftewel een 8/10 voor Lichaamstaal.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker