Al met al echt een lekker boek!

In een heerlijke en eigen schrijfstijl, her en der doorspekt met mooie lange zinnen, zet Steiner hier een verhaal neer waar de nadruk regelmatig op de personages ligt. Ik hou er zo van wanneer personages echt tot leven weten te komen, je aan het lachen maken, je mee laten leven en je achterdocht even fiks aanwakkeren. Hoofdpersoon Manon Bradshaw alleen al, je leert haar gewoon echt kennen, ik vind haar met al haar gebreken dan ook fantastisch en ook overige personages als Dave en Miriam staan als een huis. Naast het rechercheurswerk ga je ook mee de gezinssituaties in. Genieten!

Vanuit wisselende perspectieven wordt het allemaal prachtig uitgediept, leidt het ene lijntje in het onderzoek naar de volgende en op de juiste momenten vlamt het dan weer op. Nagelbijtend spannend? Nee, dat niet, maar op die momenten spannend genoeg. Je blijft je continue afvragen wat er nu echt is gebeurd, een aantal toffe wendingen volgen en het blijft dus keer op keer onduidelijk.

Steiner rondt dit verhaal op sublieme wijze af. Het zorgde toch ook nog voor een Wow moment! En waar de lijntjes met betrekking tot vermissing en aanverwante moord allemaal aan elkaar vast zijn geknoopt, wil ik nu vooral door met Manon, haar team en de mensen uit haar privéleven. Wat een lekker boek zeg, ik wil meerrrr.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4

Originaliteit: 3.5

Psychologie: 4.5

Leesplezier: 4

Spanning: 3

Plot: 4

Vier sterren voor Na 72 uur.

Karin Meinen-Samenlezenisleuker