Voor de liefhebber!

Een meisje is maar half af - Eimear McBride
Genre: Roman
Gebonden met stofomslag - 255 pagina’s
ISBN: 978 90 488 2426 7
Uitgever: Hollands Diep Uitgevers
Uitgiftedatum: februari 2015

Met dank aan Hollands Diep Uitgevers voor dit recensie exemplaar.

Over de auteur;
Eimear McBride (1976) is in Liverpool geboren, maar bracht het grootste deel van haar jeugd in Tubbercurry en Castlebar door, op het Ierse platteland. In 1994 verhuisde ze naar Londen, waar ze studeerde aan het Drama Centre. Op haar zeventwintigste, kort na de dood van haar terminaal zieke broer, schreef ze ‘Een meisje is maar half af’. Sinds een paar jaar woont ze, met haar man en dochter, in Norwich, waar ze aan haar tweede roman werkt.

Cover;
De cover is in donkerblauwe stof met op de rug in zilverkleurige letters de titel, de naam van de auteur en het logo van de uitgever. Deze is echter ‘gekaft’ met een papieren cover waar de blote rug van een meisje op te zien is met achter haar donkere wolken. Op haar rug staan de naam van de auteur, de titel en dat het om een roman gaat. Bovenaan lees ik dat dit ‘het meest bekroonde boek van het jaar, een virtuoos debuut, een literair juweel’, zou zijn. Op de achterkant zie ik nog eens diezelfde quote staan, een korte inhoud en een tweede quote van ene Anne Enright. Verder lees ik op de ‘binnenflappen’ de behaalde prijzen en de biografie van de auteur. Een hele pak met informatie voor je aan het boek begint!

Het boek op zich is kwalitatief. Een stoffen hardcover, dus een stevig boek. Doch spreekt de papieren cover, waar het boek mee is gekaft, mij niet aan. Hij is somber van kleur en straalt een zekere triestheid uit. De cover drukt echter wel uit waar het verhaal over gaat, maar dat weet je pas als je het boek gelezen hebt. Dit is een boek dat ik, enkel door deze cover, voorbij loop in de boekenhandel en nee, ik zou niet de moeite nemen om de korte inhoud te lezen.

Samenvatting zoals op de achterflap;
Een meisje is maar half af is het ontroerende en aangrijpende verhaal over de relatie van een jonge vrouw met haar broer - een liefdesgeschiedenis, maar een die overschaduwd wordt door de hersentumor waaraan de jongen sinds zijn jeugdjaren lijdt.

De roman biedt een rauw, soms schokkend inzicht in de gedachten, gevoelens en verwarde seksualiteit van de kwetsbare en eenzame hoofdpersoon. Het leven is niet gul voor haar geweest: haar vader is dood, haar moeder is beschadigd door een wrede jeugd. Haar perverse oom kan niet van haar afblijven, haar broer is terminaal ziek.
Wie Een meisje is maar half af leest, nestelt zich, tegen wil en dank, in het hoofd van de vertelster en maakt haar geschiedenis uit de eerste hand mee: de dood van haar
grootvader, de fatale toestand van haar broer, de verkrachting door haar oom, de reeks anonieme, doelloze seksuele uitspattingen waarmee ze zichzelf straft.
Eimear McBride vertelt het verhaal in korte, heftige zinnen en flarden - vaak onaf, maar met het bedwelmende ritme van goede muziek. Het leverde de auteur vergelijkingen op met het werk van Beckett en Joyce.

Mijn mening;
‘Een meisje is maar half af’.... Toen ik in het boek begon kon ik mij niet aan de indruk ontdoen dat ook de zinnen maar ‘half af’ waren. Korte, afgekapte zinnen en soms een ‘zin’ van één woord. Met deze manier van schrijven weet McBride de gedachten van ‘het meisje’ duidelijk over te brengen.

Het boek is opgedeeld in verschillende delen en vertelt het verhaal van ‘het meisje’. Hoe ze als kind opgroeit met een zieke broer die een hersentumor heeft. Dit omschrijft ze weliswaar zeer mooi;

‘Het is duidelijk duidelijk het zit er het zit er. Als een pit veilig in je hoofd genesteld. Het trekt de hele tijd aan allerlei touwtjes. Liefdevol en sluw. Gemeen beest. Het neemt hapjes. Slaat zijn klauwen in je.........’

En zo gaat McBride verder. Korte zinnen, gedachten die op papier gezet worden over haar zieke broer, haar ‘gelovige’ moeder, de oom, de tante, school, vriendjes en over sex. Alles wat er gebeurt in het leven en de gedachten van ‘het meisje’ worden verwoord in dit verhaal.

‘Hij zit op mijn bed. Wat doe je hier? Ze zijn weg. Maar wat doe jij hier? Je moeder wilde dat we kwamen. Je moet weg, het is hier nu heel anders, zij, ik ben, ik ben niet. Ik wil je. Niet hier dat is voorbij. Ik wil je zegt hij. Nee. Ga met me mee. Nee. Ik ben hier om. Nee. Je hebt me nodig. Nee. Raakt me aan. Blijf van me af.’

Ik vond het vermoeiend, soms erg verwarrend om te lezen en kon er mijn aandacht niet bij houden. Ik heb het boek meermaals weggelegd en terug opgepakt, maar het kon mij niet boeien. De woorden die geen zinnen waren vond ik lastig en het lukte me niet om me te concentreren op het verhaal. Ik heb mij niet in het hoofd van ‘het meisje’ kunnen nestelen om de geschiedenis uit eerste hand mee te beleven, zoals de achterflap suggereert.

Als debuut vind ik dit meer dan gedurfd en wie ben ik om tegenspreken dat dit geen literair juweel zou zijn, want dat is het vast en zeker, maar voor de liefhebber. Die zal er met volle teugen van genieten, waarschijnlijk onder het genot van een goed glas wijn.

Helaas heb ik moeite moeten doen om het boek uit te lezen en was ik blij dat ik het definitief mocht dichtklappen. Ik vind het dan ook erg moeilijk dit boek te beoordelen met sterren. Enerzijds is het een hoogstaande literaire roman, anderzijds was ik misschien niet de juiste persoon om die te lezen.

Karin Team DPB