Verbijsterd

Meer dan wat hierboven werd meegegeven kan en mag ik niet doen. Dit boek geschreven door Paul de Moor met tekeningen van Raveel is prachtig om lezen. Hoe een kleine onbeduidende jongen tot zo een grootmeester uitgroeide werd, werd door De Moor illustrerend neer geschreven. je ziet de schilderijen door de woorden heen.

Mijn vader en ik. We stonden bij de stroom. Zoals elke ochtend. Ik kwam tot zijn knie. De duif koerde op zijn schouder.

Dit zijn de woorden waarmee het begint .
Op de achterflap staat:
Mijn vader maakte aan de keukentafel een koe van lucifers. Haar lijf was een leeg doosje. Haar poten en staart waren rood. Mijn vader zei boe. De kachel snorde. De kat bromde. De avond viel. Ik had oor het eerst het wit gezien. Mijn wit was anders dan sneeuw. Mijn wit was een duif. Het nam me mee.

Om te eindigen met volgende woorden:
Ik schilderde de witte schaduw en het witte vierkant en de grote en de kleine leegte.
Ik schilderde de verwondering.
Ik schilderde het verschrikkelijke mooie leven.