Ingehaald door de waarheid.

"Ik slaak een diepe zucht. Alweer kan ik de slaap niet vatten. Het gebeurt vaak. Als ik niet kan slapen, denk ik aan mijn plan. Een onberispelijk plan".
Dit vertelt de moordenaar.

Wat een kluwen moeten Rani Diaz en haar partner in crime Simons ontrafelen.
Het verhaal speelt zich af in het gezin van Ellen Verbeek, haar man Mark en hun twee kinderen Liselotte en Hendrik. Het begint met een telefoontje bestemd voor Ellen. Hetgeen Ellen hoort aan de telefoon, maakt haar onrustig en weet ze niet goed wat ermee te doen. Ze laat het dan ook snel achter haar. Ze had genoeg aan haar hoofd. Toen ze van een feestje thuiskwamen en nog in een verhitte discussie zaten betreffende de mededeling van de zwangerschap, zagen ze dat het licht nog branden in het zwembad. Beiden hadden er geen erg in. De dag nadien zien ze de oppas liggen aan het zwembad, vermoord! Op dat moment begint voor zowel het gezin, de moordenaar en het team van Rani Diaz een rollercoaster aan ernstige gebeurtenissen. Al vrij vlug had Rani door dat er daar zaken waren die het daglicht niet mochten zien, dat beiden iets verzwegen. Dit zal Rani dan ook uitspitten tot op de bodem of nog dieper als het moet.

Het boek begint met de, in het cursief, geschreven gedachtengang van de moordenaar wat onmiddellijk de toon zet. Spanning vanaf de eerste zin die maakt dat je het boek niet opzij kan leggen. Sterre Carron gaat niets uit de weg. Ze geeft heel veel informatie mee tijdens het lezen, denken we, integendeel. Het verhaal zit heel goed in elkaar, de personages worden voldoende uitgediept en een crimineel feit wordt duidelijk meegegeven. Sterre laat ons opnieuw meelopen in het duistere verhaal zodat we als het ware zelf proberen de case op te lossen. Niet alleen een groot thrillergehalte vinden we in het boek terug, maar ook benoemt ze een voor ons onbekend syndroom. Een schrijfstijl die heel gemakkelijk leest en met de nodige diepgang.