Zalig om lezen

Maurice is een krachtige persoonlijkheid die heel weinig vrienden heeft, maar ook moeilijk vriendschap kan sluiten. Altijd achterdochtig en zoekend naar Alfa’s zoals hij ze noemt. Hij beseft niet dat hij eigenlijk zelf een Alfa is die zich onbewust hoog plaatst als “De verlosser van de mensheid”. Door het hem ontnemen van de macht, wordt het voor Maurice nogal moeilijk totdat hij verheven wordt om de medemens te helpen. Het Alfa mannetje komt terug.
Alexandra leek mij aanvankelijk een gewone jonge vrouw te zijn met weinig diepgang. Zowel haar vriendje als Lorenzo bevestigen dit ook. Hij is een macho zonder scrupules, die meisjes naar zich toetrekt door zijn grootdoenerij, macht en financiële opschepperij.
Naar het einde van het boek, waar Anne-Laure Van Neer ons naar het plot leidt, krijgen we meer inzicht in Alexendra en verdwijnt ‘de jonge vrouw zonder diepgang’ in een zeer doordachte vrouw.
Simone heeft een onzeker karakter, dat ze bruuskeert door haar te profileren als de “Almachtige”. Henri blijkt zich te kunnen uitgeven als iemand anders, kan blijkbaar goed samenwerken tot hij zich afkeert en als een tiran verschijnt. Niets is zoals het lijkt. De psychiater wordt niet uitgediept wat geen afbreuk doet aan het boek. Dit in tegenstelling tot Tom, het eerste vriendje van Alexandra. Tom blijkt zeer zwak te zijn en het nut om te leven ontgaat hem dan ook. Doch is hij zeer volgzaam en getuigt van weinig karakter.
De politieagent “Verbeke” die we kennen uit het boek “Justine”, blijkt ook hier weer een zeer goedgelovige man te zijn, die weinig slecht ziet in anderen. Over Tanja wordt weinig geschreven met uitzondering van het meegeven dat ze als bijberoep een meditatieklas runt.
Onze gekende Justine bleef braaf in haar appartement met hier en daar een verwijzing van haar eigenwijze doen.
Blackie is voor Maurice één van de belangrijkste wezens in dit boek en deze koestert hij echt.
Doorheen het verhaal voel je dat de personages precies een wending aan zichzelf geven. Henri die aanvankelijk zeer meegaand is, verandert naar een zeer dominant iemand die uiteindelijk terug bekoelt. Tom die labiel meewandelt in het boek, krijgt meer zelfvertrouwen en wordt uiteindelijk een aimabel iemand.
Maurice vindt eindelijk wat meer rust, doordat Alexandera haar totaal andere kant laat kennen. Verbeke en Tanja blijven op de achtergrond, maar worden toch een plaats toegewezen.
Lorenzo krijgt minder en minder macht, maar blijft dit zo?
Een uitgesproken favoriet personage heb ik niet. Ik vind dat iedere persoon zijn eigenheid heeft die hen daardoor wel uniek maken.
Wat mij betreft zijn de personages voldoende uitgediept en verwerkt doorheen het verhaal.
Ik vind dat de auteur de personages zodanig heeft uitgewerkt en duidelijk omschreef naar wat vooraf ging tot wat gebeurde. Voor mij hoeft er geen verandering te worden uitgevoerd.