De verbondenheid van liefde en verlies

Jane Fairchild, geboren in 1901 en te vondeling gelegd, kreeg in het weeshuis een voortreffelijke opvoeding. Ze werd voor de eerste keer aangeboden als dienstmeisje toen ze 14 was en op werd op 16 jarige leeftijd als dienstmeisje aangeboden bij de familie Niven op Beechwood House. De dichtste buren, de familie Sheringham wonend op het domein Upleigh , zijn goede vrienden van de Niven's. Beide families hebben 2 zonen verloren in WO I.
Op "moeders zondag" kregen de personeelsleden van beide families een dag vrij om een bezoek te brengen aan hun moeder. Jane bleef alleen achter, zij had namelijk geen moeder meer.
Op die dag, twee weken voor het huwelijk van Emma Hobday en Paul Sheringham , kwamen de families samen. Ook Paul Sheringham werd verwacht.

Het verhaal begint in de slaapkamer van Paul Sheringham die Jane Fairchild had uitgenodigd op Upleigh. Dit was de eerste keer in hun zeven-jarige relatie dat Jane zijn slaapkamer mocht betreden.
Na een passionele namiddag rijdt Paul Sheringham naar het domein van de Hobday's ...

Nadat Paul was vertrokken en hij Jane naakt achterliet op Upleigh, liep zij in haar blootje van de ene kamer naar de andere en maakte in elke kamer een verhaal. Daar begonnen haar vertellingen.

Een liefdesverhaal dat zich afspeelt op één dag. Een dag waarin vriendschap, liefde en hartstocht naast en door elkaar lopen, waarin afschuwelijk verlies verweven zit. Eén dag die een mensenleven totaal verandert. Graham Swift heeft dit op een zachte liefdevolle manier geschreven waarin hij de diepgang van een liefde en het afschuwelijk verlies met elkaar verweeft. Mooie zinnen, zijn woordkeuze en schrijfstijl brengen dit verhaal tot een hogere dimensie.

Na dit boek te hebben gelezen en te hebben kennis gemaakt met de schrijfstijl van Graham Swift weet ik dat dit zeker niet het enige boek zal zijn dat ik van hem heb gelezen.