Franklin voelt zich vies en vuil

Vanaf de eerste zin word je gegrepen en toch moet je wennen, toch is het een beetje aftasten en vraag je je af waar al die verhalen heen gaan. De manier waarop Gie Bogaert het dagelijkse leven op het Rooseveltplein uur na uur beschrijft, is fenomenaal. Gaandeweg krijg je voor bepaalde mensen echt wel heel veel sympathie en voor anderen dan weer niet, maar het meest heb ik sympathie voor Roosevelt. Je vraagt je ook af wat sommige mensen drijft? Heel subtiel wordt er over 150 jaar heen vertelt. Welke verhalen er te beleven vallen en hoe het boek eindigt, laat ik aan jullie verbeelding over, want ik vind dat je dit echt zelf moet ervaren en beleven. Voor de mensen die van literatuur houden en niet zozeer dialoog willen dan ben ik overtuigd, dat dit boek jullie zal meevoeren en beroeren.
Ik geef op alle vlakken 5* en die zijn volgens mij echt verdiend.