Onverwachte wendingen maken het intrigerend

Dit is het eerste boek dat ik van George Simenon heb gelezen. Ik vond mijn moeders reactie mooi: “Oh die auteur heb ik voor Frans gelezen, ben je zo door heen. En er zit een Femme Fatale in? Dan gaat er vast iemand dood.” Ja, ik had het inderdaad zo uit, maar of er iemand dood gaat? Tsja, ik ga geen spoilers geven, maar leuk is het boek wel!

Het begin van het boek pakte me niet echt, je start aan het einde van een seksscène. Het tweetal heeft een vaag gesprek en dan zit je uit het niets in de verhoorstoel. Wordt de hoofdpersoon, Tony, ondervraagd over onder andere diezelfde scene. Plus wat het helemaal verwarrend maakte, was dat ik dacht – en vraag me niet hoe dat kan – dat Andrée een man was (terwijl op de achterkant toch echt – na het gecheckt te hebben – staat dat het om een femme fatale gaat). Het boek had dus niet de start die je gelijk het verhaal intrekt en niet meer los laat.

Toch heb ik het boek niet weggelegd. In zo’n twee uur had ik het uit, wat voor mijn doen snel is. Het verhaal is vlot geschreven en de spanningsboog wordt steeds iets strakker getrokken.

Na de eerste twee hoofdstukken was de warrigheid weg, die het begin van het verhaal had. En bleven alleen vraagtekens over: ‘waar moeten deze verhoren toch naar toe? Wat heeft Tony in vredesnaam gedaan?’. Ik wist al wel dat hij erg in de problemen zat, kan ook niet anders als je een affaire hebt die op het punt staat onthult te worden door de man van je affaire. En die arme Tony doet nog wel zo z’n best om die affaire te stoppen, maar dat is iets wat je niet moet doen als het een femme fatale betreft.

Wat ik knap vind aan de schrijfstijl van Georges Simenon, is dat hij het hele verhaal lang geen enkele hint geeft over het einde. Bij sommige boeken kun je halverwege wel raden waar het heen gaat. Of in elk geval waar het bij in de buurt moet komen. Bij “De blauwe kamer”… nada, noppes, helemaal niets. Je weet het op het moment dat het gebeurt en dan vraag je je af hoe dat kan? Hoe kon dat gebeuren? Niet dat je niet wist dat het kwam, maar hoe kon de gebeurtenis gebeuren…? Ja, dat vind ik heel sterk aan dit boek, helemaal om dat het niet eens zo heel dik is.

De verschillende personages in het boek komen allemaal tot hun recht. Allemaal hebben ze een reden om in het verhaal te zitten en elk van hen is anders. Herkenbaar door trekjes, dialoog en gedrag. En elk van hen kun je begrijpen in de keuzes die ze maken.

Eindoordeel: Leuk en hoe meer het einde in zicht kwam, hoe spannender het werd. Het einde kwam geheel onverwacht en ik ben er nog niet over uit wat ik daarvan vind. Een ander einde had niet volstaan, maar toch… het moet nog even bezinken, denk ik.