Zoek het schaap

Doe mijn Murakami’s maar surrealistisch en niet down to earth. En niet al te veel depressieve studenten svp.

De Jacht op het Verloren Schaap begint redelijk down to earth, reclame man, net gescheiden heeft een nieuwe liefde, een meisje met hele mooie oren, en werkt.
Totdat hij min of meer gedwongen wordt op jacht te gaan naar een schaap. En niet zomaar een schaap, nee een schaap wat in mensen kan gaan wonen, ze totaal over kan nemen voor het grotere doel van het onsterfelijke schaap. En het schaap heeft het allesbehalve goed voor met de mensheid. De reclame man moet op jacht naar het schaap omdat ”de Leider” (een extreem rechtse figuur die al tientallen jaren onder invloed stond van het schaap) door het schaap verlaten is. De hoofdpersoon krijgt een maand om het schaap te vinden. Hij wordt vergezeld door zijn vriendin die een soort zesde zintuig heeft en hem de juiste richting op weet te sturen.

Hij reist samen met haar naar Hokkaido met een foto van het schaap die hij van een ouwe vriend die verdwenen is gekregen heeft. Hij beland na een zoektocht waarin hij door Mr. Schaap op het juiste spoor wordt gezet in de bergen en hoe verder het boek vordert hoe ‘raarder’ het allemaal wordt. “Schaapman” komt, hij vindt het schaap (of toch niet?), kortom een echt Murakami verhaal. Behalve de wat trage start een mooi boek, bizarre gebeurtenissen, vreemde personages, rare achtergrondverhalen, maffe zoektocht.