Niet zo briljant als de Witte Koning

Ik las eerder de Witte Koning van Györgi Drogoman (2005) en dat vind ik een ontzettend goed boek. Omdat er maar één ander boek van Dragoman in vertaling is uitgekomen heb ik een tijdje gewacht met het lezen van dat andere vertaalde boek, wie wat bewaard heeft wat.

Maar ja, de verwachtingen werden in dat jaar alleen hoger gespannen en uiteindelijk viel het andere boek toch tegen. Waar de Witte Koning me doorlopend bleef boeien verflauwde mijn interesse tijdens de Vuurstapel vrij regelmatig. Het verhaal an sich is best goed, maar het is doorvlochten met te veel omschrijvingen en gebeurtenissen die vrij saai zijn. Het niveau van de Witte Koning wordt helaas helaas niet gehaald. En dat is heel jammer want mensen mensen wat is de Witte Koning een prachtboek (ja, ik zeg het nog maar een keer, zo'n mooi boek, ga het lezen!). Jammer dat Gyorgi Dragoman met de Vuurstapel niet tot net zo grote hoogte heeft kunnen stijgen.

Desondanks schetst Dragoman toch een soms ook wel weer boeiend en onderhoudend beeld van Roemenië, net na de val van Ceausescu. Een krappe voldoende scoort ie wel en er zullen vast ook mensen die dit boek hoger zullen waarderen dan ik doe, want het zit verder zeker goed in elkaar.