(On)schuld

Roanne van Voorst (1983) is journalist en antropoloog. Ze is schrijfster van zowel fictie als non-fictie. In 2010 debuteerde zij met “Jullie zijn anders als ons. Jong en allochtoon in Nederland”. Haar debuutroman“De verhuizing” speelt zich af in een buitenwijk van een grote stad en is,behalve een psychologisch portret van een welzijnswerker, ook een boek dat een beeld geeft van de absurde realiteit in achterstandswijken.
Haar non-fictie boek “De beste plek ter wereld - Leven in de sloppen van Jakarta” verscheen begin 2016.
Rêve kampt met een enorm schuldgevoel. Normaal zou ze samen met haar broer Justin naar een feestje gaan, maar hij mocht niet binnen en Rêve laat hem alleen achter. De volgende dag wordt hij dood teruggevonden. Van een brug gevallen, of gesprongen, na het nemen van xtc. Met Rêve gaat het dan snel bergaf. Ze verwaarloost haar school en dwaalt dagelijks doelloos door de stad. Als ze dan niet slaagt op school, besluit ze te stoppen met haar opleiding en bij Defensie te gaan. Daar vindt ze innelijke rust en traint ze keihard voor haar eerste missie. Ze wordt uitgezonden naar Syrië waar ze strijd tegen de IS. Als ze gewond raakt wordt ze terug naar Nederland gestuurd. Intussen verongelukt haar ‘buddy’ Frank, nadat hij op een landmijn trapte. Ze voelt zich hier enorm schuldig over, omdat zij normaal voor de pantserwagen loopt met de detector. Rêve kampt met een ernstig oorlogstrauma (PTSS). Ze krijgt ook enorm last van achtervolgingswaanzin. Het gaat van kwaad naar erger en dan slaan de stoppen compleet door bij haar…
Hoewel ik in het begin maar niet in het verhaal kwam, vond ik het al bij al toch een erg mooi boek. Het gaat over verlies, rouwen, pijn en eenzaamheid, maar ook over steun, vertrouwen, wilskracht, doorzettingsvermogen, vriendschap en kameraadschap.
Dit boek laat niemand onberoerd en is een aanrader.