Leest lekker weg

De Schemerling is een vlot geschreven sprookje met tot de verbeelding sprekende personages. De karakters hebben een beetje uitvergrote eigenschappen, wat ervoor zorgt dat ze makkelijk van elkaar te onderscheiden zijn, maar waardoor ze wel een beetje vlak blijven. Er wordt een alwetend vertelperspectief gebruikt. Soms was het een beetje overweldigend om steeds te moeten schakelen tussen verschillende perspectieven, en later in het boek ook nog tussen verschillende plaatsen. Zeker in de tweede helft waren de stukjes soms te kort om je er echt in te kunnen verliezen; voordat je goed kon meeleven met het karakter moest je je alweer in iemand anders hoofd wanen.

Eigenlijk zit er te veel in het boek. Te veel karakters, te veel verhaallijnen. Uiteindelijk komen ze allemaal mooi bij elkaar, niettemin was het verhaal misschien krachtiger geweest als er wat elementen uit waren gehaald. Dit had wellicht voor meer structuur gezorgd, of wellicht hadden bepaalde zaken beter op de achtergrond kunnen spelen, in plaats van naar voren te worden gehaald door de introductie van nieuwe karakters.

Waar J.J. Miro wel goed in is geslaagd, is in het scheppen van een interessante wereld. Ze introduceert zelfverzonnen wezens zoals de Hersenspinners en maakt gebruik van al bestaande wezens die ze naar eigen inzicht aanpast, zodat er een originele setting ontstaat. Het zijn vooral de niet-menselijke wezens die bijblijven. De manier waarop zij zich van ons onderscheiden, zorgt voor verdieping van de karakters en levert veel humoristische momenten op. Er zit veel subtiele humor in het boek, waardoor dit duistere sprookje wat luchtiger aanvoelt dan het zonder de humor zou hebben gedaan.

Al met al is het een geslaagd debuut die voor een paar uur ontspannen lezen garant staat. Hoewel de opbouw soms wat rommelig was en je als lezer goed moet kunnen switchen tussen verschillende verhaallijnen, leest het verhaal lekker weg, doet de humor je glimlachen en wordt het hier en daar best spannend.