Uitzichtloos bestaan

De Cubaanse banneling en schrijver Guillermo Rosales was schizofreen en heeft de laatste jaren voor zijn zelfgekozen dood in 1993, zelf ook veel in dit soort opvanghuizen gezeten. Hij heeft bijna al zijn werk vernietigd, slechts een klein gedeelte is bewaard gebleven, waaronder dit boek "Het huis van de drenkelingen".

Net als de schrijver verblijft William, de hoofdpersoon uit dit boek ook in een "boarding home". Dit is een opvanghuis voor psychiatrisch patiënten, hij weet dat dit een eindstation is. Hij hoort stemmen en ziet duivels op muren. De bewoners worden onvoorstelbaar slecht behandeld door de baas van het huis, meneer Curbelo en zijn sadistische assistent Arsenio. Verwaarlozing, mishandeling en uitbuiting zijn in dit smerige huis aan de orde van dag. Aanranding, kleding in het toilet en bijna geen eten, dit is zijn miserabele leefomgeving. Van enig mededogen is geen sprake. Zijn enige houvast is het lezen van Engelse dichters. Als Francis in het huis komt wonen trekt ze gelijk zijn aandacht. Ze krijgen een relatie en hopen samen een nieuw leven te beginnen.

De uitzichtloosheid van de bewoners raakte me het meest. Toch vond ik het, ondanks de vele ellende, een bijzonder boek om te lezen, erg indrukwekkend.