niet uitgelezen

Het is maandag vandaag is het debuut van Sytske Van Koeveringe. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Julia, een dertiger die een literair debuut over haar relatie met haar ex heeft geschreven. Het debuut is geflopt en ze is nu aan het werk als poetsvrouw. Uit de korte inhoud maakte ik op dat ze vanuit deze positie een inkijk zou geven in het leven van de mensen bij wie ze aan de slag gaat. Het leek een interessant opzet, maar de uitwerking ervan is langdradig en wist me uiteindelijk totaal niet te boeien.

In korte hoofdstukken gaat Julia van huis tot huis en beschrijft ze de mensen en de manier waarop ze wonen. Deze stukjes worden afgewisseld met bedenkingen over haar eigen leven, en de manier waarop ze samenwoont met een aantal studenten met wie ze niets heeft. Die laatste gedachten komen vooral ’s avonds wanneer ze in bed ligt, maar onmogelijk de slaap kan vatten. Ze schrijft eindeloos veel onverstuurde e-mails naar een vriendin die ze uit het oog verloren heeft, maar waar ze duidelijk nog een band mee heeft.

Het boek begint met de eerste ontmoetingen van Julia met haar klanten. De eerste twintig pagina’s vond ik interessant en vernieuwend, maar na verloop van tijd ging de onsamenhangende opbouw vervelen. Er zit te weinig evolutie in de manier waarop Julia naar haar omgeving kijkt, alles is even vlak en negatief. De hoofdstukken zijn erg kort en vertonen slechts hier en daar een verband, wat zorgt voor een wankelend ritme. Er wordt wel wat mysterie gecreëerd rond haar vader en vriendin, maar opnieuw wordt daar te weinig actief mee aan de slag gegaan.

Ik las door tot ongeveer pagina 80, maar ben dan afgehaakt. Las iemand van jullie het boek wel uit? Heb ik iets gemist door niet verder te lezen?