Een zeer boeiend en pakkend misdaadverhaal met verrassend eind!

In What goes around comes around volgen we het wel en wee van Alice, de alleenstaande moeder van Julian die al heel wat heeft meegemaakt in haar leven. Het verleden lijkt haar te blijven achtervolgen ondanks haar verwoede pogingen hiermee af te willen rekenen. De bizarre gebeurtenissen hebben hun uitwerking op haar zoon Julian die ook dit verleden, tot het laatste moment niet van zich af kan schudden. What goes around comes around.

Met het verhaal What goes around comes around zet Titia Muizelaar een onderhoudend en degelijk debuut neer. Het draagt de naam roman maar oerdegelijk misdaadverhaal is hier zeker ook op zijn plaats. Wat een spanning! Vanaf de eerste letter boeit het verhaal mateloos en wacht je op wat er komen gaat. Steeds als je denkt dat het ergste nu wel achter de rug is komt de schrijfster met de volgende intrige en het eind is totaal onverwacht wat het boek nog beter maakt dan het al is.

Het verhaal is in twee boeken opgesplitst. Het eerste boek is geschreven uit het oogpunt van Alice, de moeder van Julien en het tweede boek uit het oogpunt van Julien. Twee totaal verschillende mensen die de zaken op hun eigen manier beleven.

De titel kan voor wat verwarring zorgen. Een Engelse titel voor een Nederlands boek lijkt in eerste instantie niet logisch maar als de lezer het boek dicht slaat is het overduidelijk. Een goede keuze.

De schrijfstijl is uitnodigend en duidelijk. Prettig leesbare zinnen en geen uitweidingen die niet nodig zijn. Wat opvalt is dat de cover van het boek perfect bij het verhaal past. Agatha Christie zou hier jaloers op zijn.

Zijn er dan helemaal geen minpuntjes aan dit boek? Het tweede deel lijkt in het midden wat in te zakken. Je vraagt je als lezer even af waar het eigenlijk om gaat op dat moment. Dit wordt door de afsluiting ruimschoots goed gemaakt.

Diezelfde afsluiter zorgt dan ook voor een zweem van mysterie die over het verhaal blijft hangen zodra je de laatste zin hebt gelezen.