Proloog deed op meer hopen

Vogelvrij draait rond Olaf die een ongeval heeft gehad waardoor hij lijdt aan geheugenverlies en nachtmerries waarin sneeuw, ijs, achtervolgingen, bloed, een angstaanjagende vogel en een beeldschone vrouw steeds weer opduiken. Olaf heeft een gezapig leventje met zijn vrouw Liesbeth die alles voor hem beslist en heeft een suffe baan in het bedrijf van zijn rijke schoonvader.

Dit routineuze leven wordt doorbroken als Olaf een foto ontvangt die gemaakt is bij een meer in een sneeuwlandschap en waar hij op staat met een onbekende man. Hij herinnert zich evenmin dat hij ooit naar een dergelijke plek is gereisd. De foto blijft door Olafs hoofd spoken en als een collega - Mila - herhaaldelijk hints laat vallen dat er vreemde dingen gebeuren in het bedrijf en dat alles met hem en met zijn ongeval is begonnen, besluit Olaf om op zoek te gaan naar de plek en de man op de foto in de hoop antwoorden en zijn geheugen terug te vinden. Dit leidt hem samen met Mila op een roadtrip tot in Scandinavië, maar ze merken al snel dat ze niet alleen op pad zijn.

Vogelvrij wordt voorgesteld als een thriller, maar is voor mij niet spannend genoeg. Het start met een zeer sterke, intrigerende proloog in de stijl van de beste Scandinavische misdaadverhalen. Er zijn zeker een aantal spannende elementen en de auteur weet me een paar keer op het verkeerde been te zetten, maar het verhaal vertraagt te vaak (soms door dromen of visioenen die op het verkeerde moment komen). Ook maakt de schrijfstijl te weinig gebruik van tempowisselingen en variaties in zinsbouw (bv heel kort en snel op spannende momenten) waarmee je ook spanning kan opbouwen. Kasper van Beek schrijft op een heel visuele manier waardoor je het allemaal goed voor je kan zien, net alsof je op de plek zelf bent, maar deze overdaad aan visuele informatie gaat ten koste van de spanning. De ontknoping viel ook wat tegen, werd nogal snel afgehandeld en was niet echt overtuigend.

Buiten Olaf worden de personages niet uitgediept. Olaf weet wel sympathie of eerder medeleven op te roepen door de situatie waarin hij zich bevindt, maar komt naar voren als een eerder passieve en twijfelende figuur. We krijgen inzicht in zijn twijfels, dromen, angsten, gepieker, soms een beetje te veel van het goede. Olaf evolueert wel in die zin dat hij op een bepaald moment zijn leven in eigen handen wil nemen.

Het boek leest heel vlot, maar beklijft niet en dat is wat jammer want de veelbelovende proloog en het uitgangspunt (foto) laten zien dat de schrijver meer in zijn mars heeft. Het is een behoorlijk debuut, maar erg beïnvloed door de film- en TV achtergrond van de auteur waardoor het eerder geschikt lijkt als script dan als roman. Aan te raden als ontspannende zomerlectuur.