Op en top een pageturner

Wanneer Walter Henriksen een wandeling gaat maken met de hond van zijn vrouw stuit hij op een verschrikkelijke ontdekking. Hij vindt het lichaam van meisje dat aan een springtouw op is gehangen en een bordje om haar hals draagt met de tekst; ‘IK REIS ALLEEN’.

Mia Krüger is klaar voor vertrek, ze wil naar haar zus die zelfmoord heeft gepleegd. Op een eilandje heeft ze een huisje en wacht ze dat het 18 april wordt, zodat ze op de sterfdag van haar zus naar haar toe kan.
Een paar dagen voor de bewuste datum klopt er een oud collega bij haar op de deur, Holger Munch, met de vraag of ze terug bij het team wil om de zaak van het vermoorde meisje op te lossen.

Ik had dit boek al een tijdje in mijn kast staan en was er zelfs al aan begonnen, maar ik kwam er nauwelijks doorheen. Het begin is naar mijn mening wat aan de lange kant. Je krijgt veel informatie, waardoor ik de neiging kreeg om de tweede keer ook te stoppen.
Meningen van anderen hebben mij hier overigens doorheen gesleept, want die waren veelal positief.

Niets was natuurlijk minderwaar, ik vond het boek uiteindelijk heel goed. De opzet van het boek en het verhaal wist mij na het begin enorm in zijn greep te houden. Juist door de concrete uitleg van de personages en hun omgeving waande ik me in de wereld van het onderzoeksteam. Ik wilde net zo graag als het team dat de zaak werd opgelost en kon daardoor niet stoppen met lezen.

In het verhaal was ik constant bezig in mijn achterhoofd met het achterhalen van de dader en richting het einde vond ik het nog steeds een raadsel. Dit maakte het boek naar mijn mening nog beter. Het einde was voor mij een verassing en zag die dus ook totaal niet aankomen.

Ik kijk erg uit naar de volgende boeken in de serie; ‘De doodsvogel’ en ‘De jongen in de sneeuw’.