Lezersrecensie
'Onder de oppervlakte gist het verleden'
Deze compacte roman is niet bedoeld om achter elkaar uit te lezen en dan naast je neer te leggen. De inhoud is als een in de war geraakt touw dat niet eenvoudig uit elkaar te halen valt. Het begin lijkt overzichtelijk, gewoon drie jonge meisjes die na hun eindexamen met de trein naar Frankrijk gaan met de bedoeling daar te gaan kamperen. De sfeer is broeierig, het is bloedheet, de rugzakken zijn zwaar, de dames lijden. Met enige reserve gaan ze in op de uitnodiging van ene André, een bohemien met een Renault als verblijfplaats. Zij kwamen toevallig op zijn pad, het moest zo zijn. Een camping is niet nodig meent André, er is niets mooier dan slapen onder de sterrenhemel. Nola ervaart het nieuwe gevoel :
'Ze proefde van de eeuwigheid, de grenzeloosheid; ze was gelukkig. De wereld was haar thuis. Dat ze niets nodig had en nergens heen hoefde, vervulde haar met een intens gevoel van rijkdom en vrijheid'
Schuld, angst en schaamte
Het verhaal heeft drie hoofdstukken met de namen Schuld, Angst en Schaamte, dit zijn krachtige, bedreigende woorden. Tijdens het lezen krijgen deze krachttermen betekenis. Een zeer ingrijpende gebeurtenis, mede door de roes van Zuid-Frankrijk, maar ook door hun eigen naïviteit, zal het leven van Nola en Doris vanaf dat moment gaan bepalen. Het derde meisje, Gaby, is weggegaan met André, maar ook zij komt niet ongeschonden uit de strijd. De nasleep van het drama, de keuzes die gemaakt zijn in de afhandeling van de zaak hebben gevolgen voor de rest van hun leven. Als slachtoffer moeten ze zich schikken in een rol, hierbij slaat de twijfel toe over hun eigen handelen. Hebben ze voldoende gedaan ter voorkoming, heeft de achtergrond van de daders een rol gespeeld? Nola voelt de straf die een van de daders krijgt alsof ze die zelf op haar schouders mee moet dragen.
Achtergrond
Door flashbacks ontstaat er een beeld hoe deze meisjes bij elkaar gekomen zijn, hoe hun thuissituatie is. Nola leert Doris kennen wanneer ze een paar klompen gaat kopen in de schoenenzaak waar Doris helpt. Wat Nola opvalt is het in licht-en donkerblauw uitgevoerde Mariahangertje dat Doris draagt. Dit hangertje staat symbool voor één van de dramatische ervaringen waardoor in dit geval het leven van Doris getekend is.
Dolende zielen
Nola is na haar Frankrijk-avontuur een dolende ziel geworden, heeft moeite met relaties, ze is onzeker, ze doet maar wat en probeert zich te storten in literatuur, maar ook dit lijkt een pose om indruk te maken op haar omgeving. Wanhopig probeert ze haar identiteit te vinden:
'Die zomer zocht Nola Ewout op, een vriend van Suus en Marieke, en leerde ‘Herbsttag’ van Rilke uit haar hoofd. Ze werd verliefd op hem. Natuurlijk werd ze dat. Ze was in die jaren aan één stuk door verliefd.'
Even leek het of Doris en Gaby van de radar verdwenen waren, maar kwamen verrassend terug met een, voor Nola, verbijsterend feit. Alles lijkt op zijn plek te vallen. Ook het leven van Gaby en Doris verliep niet vlekkeloos, Doris heeft als schilder een uitlaatklep voor haar angsten gevonden. Haar herinneringen hangen in een galerie:
'Sommige lieflijk en naturalistisch, waarvan er nu al drie waren verkocht; andere stil en donker. Rotsen, wolken, stenen, bergen, gras, gebladerte; niets leek zich te roeren. Een wereld die wachtte. Maar de schilderijen rechts van haar waren verontrustender. Het zwartharige meisje droeg kniekousen en een violet jurkje'.
Conclusie
Dat uiteindelijk de knoop wel ontward is heeft te maken met de tijd en het lot. Terugkijken heeft geen zin, gedane zaken nemen geen keer. Het boek krijgt, ondanks het zinderende Zuid-Frankrijk uit het begin, de sfeer van een Ollie B. Bommel-landschap in de mist, de omslag past hier perfect bij, goed gekozen. Een mooie psychologische roman met subtiel uitgewerkte karakters.
De auteur
Yolanda Entius (1961) volgde de Toneelschool in Amsterdam. Ze speelde onder meer bij theatergroep Mugmetdegoudentand. Daarnaast schreef ze voor toneel.
Romans:
Rakelings (2005), werd bekroond met de Selexys Debuutprijs 2006
Alleen voor helden (2007)
De gelukkigen (2010)
'Ze proefde van de eeuwigheid, de grenzeloosheid; ze was gelukkig. De wereld was haar thuis. Dat ze niets nodig had en nergens heen hoefde, vervulde haar met een intens gevoel van rijkdom en vrijheid'
Schuld, angst en schaamte
Het verhaal heeft drie hoofdstukken met de namen Schuld, Angst en Schaamte, dit zijn krachtige, bedreigende woorden. Tijdens het lezen krijgen deze krachttermen betekenis. Een zeer ingrijpende gebeurtenis, mede door de roes van Zuid-Frankrijk, maar ook door hun eigen naïviteit, zal het leven van Nola en Doris vanaf dat moment gaan bepalen. Het derde meisje, Gaby, is weggegaan met André, maar ook zij komt niet ongeschonden uit de strijd. De nasleep van het drama, de keuzes die gemaakt zijn in de afhandeling van de zaak hebben gevolgen voor de rest van hun leven. Als slachtoffer moeten ze zich schikken in een rol, hierbij slaat de twijfel toe over hun eigen handelen. Hebben ze voldoende gedaan ter voorkoming, heeft de achtergrond van de daders een rol gespeeld? Nola voelt de straf die een van de daders krijgt alsof ze die zelf op haar schouders mee moet dragen.
Achtergrond
Door flashbacks ontstaat er een beeld hoe deze meisjes bij elkaar gekomen zijn, hoe hun thuissituatie is. Nola leert Doris kennen wanneer ze een paar klompen gaat kopen in de schoenenzaak waar Doris helpt. Wat Nola opvalt is het in licht-en donkerblauw uitgevoerde Mariahangertje dat Doris draagt. Dit hangertje staat symbool voor één van de dramatische ervaringen waardoor in dit geval het leven van Doris getekend is.
Dolende zielen
Nola is na haar Frankrijk-avontuur een dolende ziel geworden, heeft moeite met relaties, ze is onzeker, ze doet maar wat en probeert zich te storten in literatuur, maar ook dit lijkt een pose om indruk te maken op haar omgeving. Wanhopig probeert ze haar identiteit te vinden:
'Die zomer zocht Nola Ewout op, een vriend van Suus en Marieke, en leerde ‘Herbsttag’ van Rilke uit haar hoofd. Ze werd verliefd op hem. Natuurlijk werd ze dat. Ze was in die jaren aan één stuk door verliefd.'
Even leek het of Doris en Gaby van de radar verdwenen waren, maar kwamen verrassend terug met een, voor Nola, verbijsterend feit. Alles lijkt op zijn plek te vallen. Ook het leven van Gaby en Doris verliep niet vlekkeloos, Doris heeft als schilder een uitlaatklep voor haar angsten gevonden. Haar herinneringen hangen in een galerie:
'Sommige lieflijk en naturalistisch, waarvan er nu al drie waren verkocht; andere stil en donker. Rotsen, wolken, stenen, bergen, gras, gebladerte; niets leek zich te roeren. Een wereld die wachtte. Maar de schilderijen rechts van haar waren verontrustender. Het zwartharige meisje droeg kniekousen en een violet jurkje'.
Conclusie
Dat uiteindelijk de knoop wel ontward is heeft te maken met de tijd en het lot. Terugkijken heeft geen zin, gedane zaken nemen geen keer. Het boek krijgt, ondanks het zinderende Zuid-Frankrijk uit het begin, de sfeer van een Ollie B. Bommel-landschap in de mist, de omslag past hier perfect bij, goed gekozen. Een mooie psychologische roman met subtiel uitgewerkte karakters.
De auteur
Yolanda Entius (1961) volgde de Toneelschool in Amsterdam. Ze speelde onder meer bij theatergroep Mugmetdegoudentand. Daarnaast schreef ze voor toneel.
Romans:
Rakelings (2005), werd bekroond met de Selexys Debuutprijs 2006
Alleen voor helden (2007)
De gelukkigen (2010)
1
Reageer op deze recensie
