verplichte literatuur

Michelle Cohen Corasanti heeft er 20 jaar over gedaan om haar indrukken en ervaringen die ze had opgedaan in Israël, neer te pennen. Het is een gevoelig en ontroerend verhaal geworden. Het is haar aanklacht tegen de wantoestanden in Israël en onderdrukking van het Palestijnse volk. Toch overheerst hoop in haar boek, hoop op samenwerking tussen de 2 volkeren, alleen zo kan er een einde komen aan het conflict.

Ichmad Hamid is een getalenteerde jongen uit de bezette Palestijnse gebieden. Zijn leven wordt op z'n kop gezet als zijn familie uit hun huis verdreven wordt en zijn lieve vader door zijn fout wordt gevangen gezet. Zijn wijze en vredelievende vader zegt dat hij geen schuldgevoelens, wraak of woede moet voelen,maar juist zijn talent moet gebruiken om iets van zijn leven terecht te brengen. Het leven is hard voor Ichmad; zijn 2 zusjes komen om, hij moet zorgen voor zijn familie, er is niet genoeg eten, ze hebben geen onderdak en het werk bij een Joodse werkgever is onmenselijk zwaar.Wanneer zijn broer ook nog kreupel wordt, is het Ichmad teveel. Hij herinnert de raad van zijn vader en begint na zijn werkuren te studeren met de hulp van zijn ex-leraar. Dankzij het winnen van een wiskundecompetitie krijgt hij een plaatsje aan de Tel Aviv University.

In Tel Aviv begint een nieuw leven, hij is primus aan de universiteit en sluit vriendschappen met Joodse studenten. Alleen met Professor Sharon kan hij het niet vinden. Geen van beide zijn tevreden dat ze verplicht samen moeten werken maar door bewondering voor elkaars intelligentie en inzicht, wordt de samenwerking succesvol en groeit er een vriendschap tussen beiden. Ichmad zijn familie zien die vriendschappen met Joden als een verraad en ze hebben het heel moeilijk als Ichmad met een Joodse trouwt. Gelukkig is er steeds zijn vader die achter Ichmads keuzes staat en hem steunt.

Deze roman zou verplichte lectuur moeten zijn zodat iedereen begrijpt waarover het Israëlisch-Palestijns conflict gaat. Dit conflict ligt aan de basis van de heersende onvrede in de Arabische landen waardoor terreur een voet aan wal vindt. Het is meer dan ooit tijd dat dit conflict opgelost wordt en er vrede en stabiliteit in de regio komt.