Je wordt meteen het verhaal in getrokken en kunt alleen maar verder lezen

Het boek begint meteen met een heftige proloog. Hierdoor word je meteen het verhaal ingetrokken en wil je eigenlijk maar één ding, en dat is verder lezen.
In het verhaal komen best veel personages voor, maar Costeloe heeft deze personages stuk voor stuk zo uitgewerkt dat ik ze echt voor kon stellen en hierdoor had ik geen enkele moeite om deze personages uit elkaar te houden. Hier heb ik in andere boeken met veel personages soms wel last van. Costeloe heeft een erg prettige schrijfstijl. Deze had ik natuurlijk al in ‘De verloren kinderen’ leren kennen. Ze gebruikt nergens moeilijke woorden en hierdoor leest het boek natuurlijk ook al lekker weg.

Wat wellicht het boek nog interessanter gemaakt zou hebben, zou zijn als er soms een uitstapje naar Duitsland gemaakt was om te kijken hoe het met de familie van Lisa ging. Maar aan de andere kant… Doordat dit nu niet gebeurt leef je je wel meer in in het leven van Lisa, aangezien Lisa ook niks meer hoort van haar familie in Duitsland.

De betekenis van de titel van het boek blijft lange tijd onduidelijk, maar op een bepaald moment in het verhaal snap je het volkomen en kan ik alleen maar zeggen dat de titel supergoed gekozen is.

Ik kijk nu al uit naar het volgende boek van Diney Costeloe. En gelukkig hoef ik daar niet meer al te lang op te wachten. Want in maart verschijnt ‘Familie op de vlucht‘ al. En ik weet zeker dat ik deze ook weer ga lezen.