Twee jaar zolang heb ik nu mijn blog, dagen vliegen, woorden draaien rond in mijn artikels, een wind van evolutie waait door de kleine wereld van Wendy. Als ik zie hoe mijn artikels zijn veranderd en hoe mijn zelfzekerheid is gegroeid mag ik terecht fier zijn op mezelf (het kadootje heb ik mezelf al gegund "in je dromen ga jij - Inge Van Der Krabben),  maar ook op jullie die telkens weer mooie reacties achterlaten of met tips strooien, mijn boekenkast is gegroeid (zeg maar barst uit zijn voegen), genres uitgebreid.

Toen ik twee jaar geleden tegen manlief zei misschien moet ik een blog starten op Hebban, kreeg ik niet de reactie die ik verwachtte. Ik dacht, hij gaat hier achter mij staan en me met een hand op mijn schouder steunen. Verkeerd gedacht, nee, de reactie was:

weet je hoeveel tijd je in een blog steekt,

je moet er altijd mee bezig zijn,

ik zou dat niet doen.

Was het de beschermende houding van mijn prins op zijn witte paard?

Natuurlijk Wendy zou niet Wendy zijn als Wendy haar prins negeerde, het paard op stal zette en gewoon haar eigen zin deed! Luisteren is niet één van mijn sterkste kanten en ja ik heb geen schrijf verleden, geen hoge studies op mijn palmares, daar kwam dan nog bij dat de digitale wereld voor mij een ramp was, foto's plaatsen daar hoorde telkens een vloek bij, oorlogsgebied, maar ik gooide me gewoon in het diepe met in mijn achterhoofd dat de Hebbanisten mij wel gingen opvangen en natuurlijk deden jullie dat, boekentips, complimentjes (waar ik trouwens nog altijd gelukkig van word) maar ook begrip in mijn koopgedrag volgde en als ik wil kan ik blijven opnoemen...

Een wereldje ging open en mijn wereldje vergrootte, ik creeërde mijn eigen wereld met mijn eigen taal in mijn eigen verhaaltjes.

Maar wat is nu het recept van mijn artikels?

1. ingrediënten en recept worden opgeschreven in een dikke schrift.

2. dan start het schrijven meestal 's morgens, ingrediënten mengen.

3. het artikel laten rusten enkele dagen of weken, elke dag een beetje pit toevoegen.

4. dan titel, foto met ja nog het nodige gevloek, klik en het artikel wordt in de wereld van Hebban gesmeten.

Buiten lezen is mijn blog een hobby dat ik kan toevoegen op mijn lijstje, is het veel werk? Moet je er altijd mee bezig zijn?

Tuurlijk kruipt er tijd in, tijd waar ik van geniet en waar ik zoveel voor terugkrijg, tijd die van mij een gelukkige Wendy maakt in een wereld waar ik elke dag nog bijleer. 

 Ik kan enkel een tip geven aan alle Hebbanisten die zitten te twijfelen, blog of niet, twijfel niet, gooi je gewoon in het diepe, luister niet naar manlief en blijf gewoon jezelf, geniet en neem alle tips van de Hebbanisten ten harte!