De ijskoningin ontdooit..............

Op 8 jarige leeftijd wenst de hoofdpersoon, in een boze bui, haar moeder dood. Nog diezelfde avond komt de wens uit. Moeder overlijdt bij een auto-ongeluk. De politie wijdt het ongeluk aan de gladheid, maar de hoofdpersoon weet wel beter………….Van een normaal meisje ontwikkeld ze zich na het ongeluk in een stil en afstandelijk kind.
De naamloze hoofdpersoon en haar broer groeien liefdevol op bij hun oma. Wanneer ze volwassen is vind ze een baan als bibliothecaresse. Een baan waarbij ze zich als stil meisje prettig voelt. Als grootmoeder ziek wordt en vreselijk lijdt spreekt de hoofdpersoon haar tweede wens uit. Nog diezelfde avond overlijdt oma.
De hoofdpersoon wordt steeds ongevoeliger, zoekt nauwelijks nog contact met andere mensen en ontwikkeld een passie voor de dood. Gevoelens lijken bevroren te zijn en langzaam aan vervreemd ze van de buitenwereld. Op een dag grijpt haar broer in en neemt haar mee naar zijn woonplaats in Florida. Natuurlijk ziet ze dit niet zitten en wenst dat ze getroffen zal worden door de bliksem. Ook deze wens komt niet lang daarna uit.
Ze overleeft de blikseminslag en op aanraden van haar broer neemt ze deel aan een onderzoek over bliksemslachtoffers. Hier hoort ze van het bestaan van Lazarus Jones. Een man die door de bliksem gedood werd en weer tot leven kwam. Lazarus blijkt haar tegenpool te zijn. Hij is oververhit en alles wat hij aanraakt verbrand. De hoofdpersoon zoekt hem op en Lazarus weet haar bevroren hart en koude en afstandelijke lichaam te ontdooien………..
De ijskoningin was een erg mooi boek. Wat kan het leven van een kind ongelukkig worden als het niet goed begeleid wordt na een traumatische gebeurtenis……….. Wat ik jammer vond was dat de hoofdpersoon geen naam had en dat het verhaal regelmatig erg voorspelbaar was. Verder ergerde ik mij aan het zelfmedelijden van de hoofdpersoon. Ik had haar graag even willen toespreken! Ik heb afgelopen maand ook het boek De lener van Rebecca Makkai gelezen. Een boek wat net als De ijskoningin over een bibliothecaresse gaat. Beide dames waren een beetje wereldvreemd. Echte saaie grijze muizen. Ik hoop dat Orlando in een eventueel volgend boek over een bibliothecaresse het image een beetje op kan leuken want de biebdames die ik ken zijn allemaal vriendelijk en behulpzaam!