Geluidsoverlast kan dodelijk zijn

Wat een verrassing op Storytel; een nieuw verhaal van een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers. Omdat het verhaal van Thomas Olde Heuvelt een soort hoorspel zou zijn met Dolby-geluiden, besloot ik het 's avonds in bed te luisteren. Licht uit, koptelefoon op, zakje chips binnen handbereik en genieten maar....

Muze wordt geboren met een unieke gave. Hij kan alles en iedereen om zich heen horen. Hij hoort ook wat andere mensen denken en is in staat om mensen geluiden uit hun verleden te laten herbeleven. Met deze gave is hij in staat tot goede, maar ook heel slechte dingen. Zijn gave overweldigd Muze. In de wereld waarin we leven zijn 24 uur per dag geluiden te horen. Daarom gaat Muze op zoek naar iemand die hem stilte kan laten ervaren. Helaas loopt zijn ontmoeting met een doof meisje uit in een groot drama.

Het verhaal wordt verteld door meerdere voorlezers die stuk voor stuk geweldige stemmen hebben. Op de achtergrond hoor je muziek en geluiden die het verhaal ondersteunen. Het verhaal luisteren is een aparte beleving; verbeeldend, indrukwekkend, verwarrend, vernieuwend, spannend, raar, mooi, mysterieus, fascinerend, chaotisch, maar ook too much...

Het verhaal werd me af en toe te veel. Zoals veel geluiden om me heen me soms te veel kunnen worden. Ik wil dan, net als Muze, even kunnen ontsnappen. In warenhuizen lijken geroezemoes en muziek altijd stiekem mijn oren binnen te willen sluipen. Voor mij doen oordopjes wonderen, helaas werkt dit niet voor Muze. Aan het einde van het verhaal gaat het daarom ook helemaal mis met hem. Wat er precies gebeurt, is mij niet helmaal duidelijk. Aan de reacties op Storytel te zien ben ik niet de enige die het niet helemaal kon volgen. Maar dit slot past wel bij Thomas. Zijn boeken hebben me wel vaker verwarring, vraagtekens en slapeloze nachten opgeleverd. Na het luisteren van dit boek lag ik lang wakker. Ik had geen last van geluiden in mijn hoofd, maar er spookten allemaal vragen....