Gemoedelijk leven aan de randen van een oorlog

Het boek "Onder de Drachenwand" van Arno Geiger heb ik gelezen in de Nederlandse vertaling van W. Hansen. Voor mij is dit belangrijk gebleken omdat ik vermoed dat de oorspronkelijke Duitstalige versie prettiger leesbaar is. Het Nederlandse taalgebruik vond ik regelmatig storend vanwege, de moderne in de spreektaal veelvuldig gebruikte superlatieven. Als ik een willekeurige bladzijde opsla begint het al met woorden als 'buitengewoon" "kleine beekjes" "platgebombardeerd", "eindelijk", "grote", "verschrikkelijk", "vreselijk", "helemaal","totaal", "heel", "dik", "ijskoud", "spectaculair", enz. enz.
Het boek wemelt in de Nederlandse vertaling van dit soort onnodige versterkingen waardoor deze omschrijvingen hun kracht verliezen en het leesplezier er voor een deel van af gaat. Ook komen er regelmatig spellingfouten in het boek voor.
Het verhaal van de met ziekteverlof van het front naar huis gestuurde wehrmachtsoldaat Veit Kolbe is op zich wel een aardig thema. Veit gaat niet naar Wenen maar weet met hulp van zijn oom bij een hospita in het dorp Mondsee onderdak te vinden. Dit onderdak is echter nogal onaangenaam, evenals het karakter van de hospita. Na verloop van tijd weet hij een relatie op te bouwen met Margot, een andere huurster in dezelfde woning.
Mentaal heeft Veit het niet gemakkelijk omdat hij veel gewelddadige situaties aan het front in Oekraïne heeft meegemaakt. Ook hangt hem de mogelijkheid van een gedwongen terugkeer naar het front boven het hoofd.
De leefsituatie van de bevolking in Oostenrijk en dus ook in Mondsee wordt steeds nijpender. Het is immers het jaar 1944 en er moet steeds meer geproduceerd worden voor het leger ten koste van de burgerbevolking. Goederen en voedsel worden steeds schaarser, maar het lijkt er op dat Veit daar weinig last van heeft vanwege zijn militaire status.
Dat Duitsland de oorlog aan het verliezen is wordt zo langzamerhand steeds duidelijker. Aan de hand van brieven en persoonlijke ervaringen weet de schrijver op een indringende manier de sociaal-maatschappelijke situatie in Oostenrijk en Duitsland te beschrijven.
Hieronder vallen de angstaanjagende geallieerde vliegtuigen die over het dorp vliegen, het bombardement van Darmstadt en ook het afranselen van Joden in Wenen.
Een van de bewoners van het dorp, de Braziliaan wordt een half jaar gevangen gezet vanwege zijn kritiek op de Führer.
Wat zal er gebeuren als het ondenkbare toch gebeurt, nl. dat Duitsland de oorlog verliest. De beschreven periode laat immers zien dat Duitsland steeds verder in de verdrukking komt.
De titel van het boek is goed gekozen want de Drachenwand is als metafoor te beschouwen voor een redelijke bescherming tegen de boze buitenwereld.
De titel van elk hoofdstuk is eenvoudig gekozen als de eerste zin waar het hoofdstuk mee begint. Dit is wel origineel te noemen maar voegt niets toe.
Ook het veelvuldig gebruik van een schuine streep aan het begin van een zin heb ik niet kunnen begrijpen.
Aan het einde van het boek wordt nog aangegeven wat er met enkele hoofdpersonen in het boek na 1945 is gebeurd. Dit moet de indruk wekken dat het boek gebaseerd is op werkelijk bestaande personen. Naar mijn mening zijn zelfs deze beschrijvingen aan de fantasie van Arno Geiger ontsproten.
Het boek is al met al best een sfeervolle beschrijving van het leven van een gewonde wehrmachtsoldaat in een rustig dorp in Oostenrijk in 1944.
De taalkundige problemen buiten beschouwing latende, is het een goed begrijpelijk verhaal met een behoorlijk inlevingsvermogen.