Prettig leesbare roman met autobiografische elementen

Door de ophef over de verklaringen van Raynor Winn (pseudoniem van Sally Walker) m.b.t. haar boek "Het Zoutpad" ben ik dit boek voor de tweede maal gaan lezen. Ik kan me herinneren dat ik het na eerste lezing een geweldig boek vond. Dit werd veroorzaakt door mijn voorkeur voor boeken met een reisverslagachtige verhaallijn, maar ook door het mooie taalgebruik en de sfeervolle omschrijvingen van het avontuur.
Al vrij snel na de aanvang van het voor de tweede maal lezen, kreeg ik bewondering voor de manier van schrijven, die mij nu ook weer bijzonder aansprak.
Mijn oordeel over het boek is gelukkig niet gewijzigd en wat er nu allemaal overeenkomt met de werkelijkheid vind ik voor een roman eigenlijk niet zo relevant.
Wel is het d.m.v. enkele hele mooie videoreportages op Youtube mogelijk om de hele SWCP wandeling vanaf de bank op een groot scherm in hoge kwaliteit mee te beleven en dit maakt ook duidelijk dat de reis daadwerkelijk is gemaakt.
(bijv. "unowho travel" op Youtube heeft alle wandeltrajecten (1014 km) prachtig in beeld gebracht)
Enige verwondering heb ik wel t.a.v. het idee om met zo weinig geld en de ziekte van Moth een dergelijke voettocht te ondernemen.
Met weinig geld ligt het voor de hand om in je eigen woonomgeving een verblijfplek te vinden i.p.v. op vakantie te gaan en afhankelijk te worden van de hoge kosten van eten ( en eventueel overnachtingen) in horecagelegenheden. Zelfs campings werden te duur bevonden.
Bovendien, hoe is het mogelijk dat ze niet ziek geworden zijn van al het ongezonde eten dat ze, al of niet, onderweg tot zich namen.
Leuk dat het drinken van thee zo'n belangrijke rol speelt. Wellicht een lekker drankje voor de meeste Engelsen maar helaas zonder voedingswaarde.
De weinigzeggende maar wel gezellige conversaties met medewandelaars zijn herkenbaar voor iedereen die wel eens wandel- of fietstochten heeft gemaakt.
Ten slotte toch nog iets over de onwaarheden die onlangs aan het daglicht zijn gekomen omtrent het privéleven van Raynor Winn (Sally Walker) en de beschreven gebeurtenissen in het boek.
Als zij het boek als een roman had gepubliceerd was er qua inhoud niets aan de hand geweest, want dan is het verhaal de waarheid en zouden overeenkomsten met de werkelijkheid op toeval berusten. Daar heeft ze echter niet voor gekozen en ze moet derhalve nu op de blaren zitten.
Ook het criminele verleden van Sally Walker is een feit dat niet meehelpt om haar als een favoriete schrijfster te beschouwen. Wat mij betreft heeft dit echter geen invloed op de beoordeling van het boek dat ik voor het gemak toch maar als fictie beschouw.