Warrig verhaal

Helaas weer een boek van Rob van Essen, waar geen touw aan vast te knopen valt. Het begin van het boek was veelbelovend met beschrijvingen van situaties waar ik me wel beelden bij kon vormen. Ook het thema van tijdreizen vond ik veelbelovend. Een enkele keer voelde ik zelfs wat verwantschap met maatschappelijk gangbare ideeën van Rob Hollander, zoals bijvoorbeeld biosoopbezoek dat hij meestal als een niet-sociale activiteit ervaart.
Ik ben de weg in het boek kwijt geraakt toen de groep medestudenten uit de 80-er jaren bij elkaar kwam in Amsterdam. Er ontstaat een opeenstapeling van onwaarschijnlijkheden zoals het stelen van een bus, het lezen van Duitse romans en het liefdevol opgevangen worden in een klooster in Frankrijk. De verhaallijnen zijn te kort beschreven om aannemelijk te kunnen worden. Van de filosofische bespiegelingen omtrent gebeurtenissen uit heden en verleden heb ik niets begrepen. Vanaf de helft van het boek heb ik alleen maar saaiheid en onbegrip ervaren.
De grootste vraag die bij mij nu nog is blijven hangen, is welke fout uit het verleden van Rob had nu eigenlijk hersteld moeten worden.
Betreft het de niet-gegeven hulp aan G.B.J. Hiltermann of gaat het om de niet door Rob weerlegde beschuldiging aan het adres van de man in het bos ? Twee qua ernst nogal ver uit elkaar liggende situaties.
Mijn interpretatie is dat Rob wel terug wilde naar een periode in zijn vroegere leven maar de confrontatie met zijn zeer ernstige fout in zijn kindertijd toch niet aandurfde en daarom koos voor een periode met minder ingrijpende gevolgen (Hiltermann).
De omgang met zijn medestudenten in de 80-ger jaren vond ik wat onsamenhangend beschreven. Enerzijds stond hij aan de zijlijn, anderzijds heeft hij (uitsluitend) tijdens een feest toch wel veel met hen meegemaakt.
De ontdekking dat het jonge buurtgenootje, tevens ex-buurjongetje, Chris Vis, dat in Rob's kindertijd met zijn moeder de heilige schrift in de buurt aan het verkondigen was, dezelfde persoon blijkt te zijn als Icks vond ik wel een aardige vondst, maar verder onvoldoende uitgewerkt te zijn om een interessante betekenis in het verhaal te kunnen zijn.
De beschrijving van de schilderende onderhoudsman op de brug zou inzicht moeten geven in het karakter van de protagonist, maar ook dit bleef erg oppervlakkig. Wat een toeval overigens dat de ontmoeting met Hiltermann ook op een brug plaats vond.
Tenslotte nog iets over de titel van het boek "Ik kom hier nog op terug".
Ik heb geprobeerd om hier een interpretatie van te bedenken, maar ook dat is me helaas niet gelukt. Er is op één bladzijde in het boek een zinsnede te vinden met deze opmerking, maar m.i. niet betekenisvol.
Een dergelijke zin houdt een belofte in, hetgeen aantrekkelijk kan zijn voor een potentieel koperspubliek van het boek. Bovendien zal het woord "terug" betrekking hebben op het terug gaan in de tijd.
Lovende recensies door professionele literatuurcritici ten spijt, kan ik niet anders concluderen dan dat het lezen van dit boek een saaie en bij tijd en wijle tenenkrommende ervaring is geweest.