Warrig verhaal

Helaas weer een boek van Rob van Essen, waar geen touw aan vast te knopen valt.
Het begin van het boek was veelbelovend met beschrijvingen van situaties waar ik me wel beelden bij kon vormen. Ook het thema van tijdreizen vond ik veelbelovend.
Rob Hollander komt in kontakt met een zekere Icks, woonachtig in Los Angeles. Deze man, die later een studiegenoot uit 1987 van Rob blijkt te zijn en een zus Amber heeft, heeft een tijdmachine die mensen niet alleen door de tijd kan laten reizen, maar hen ook kan teleporteren.
Rob kan dus snel naar L.A. overgebracht worden om een tijd-avontuur met Icks te beginnen. De bedoeling is om door middel van een reis naar het verleden destijds door Rob gemaakte fouten ongedaan te maken.
Rob krijgt maximaal 5 tijdreizen (pogingen) aangeboden, die overigens allemaal in Amsterdam eindigen
Ik ben de weg in het boek kwijt geraakt toen bij de vijfde poging, de groep medestudenten uit 1987 bij elkaar kwam in Amsterdam. Er ontstaat een opeenstapeling van onwaarschijnlijkheden zoals het stelen van een bus, het lezen van Duitse romans en het liefdevol opgevangen worden in een klooster in Frankrijk. De verhaallijnen zijn te kort beschreven om aannemelijk te kunnen worden. Van de filosofische bespiegelingen omtrent gebeurtenissen uit heden en verleden heb ik niets begrepen. Vanaf de helft van het boek heb ik alleen maar saaiheid en onbegrip ervaren.
Dat de roman, zoals op de achterflap beschreven, vol humor zit, heb ik helaas ook niet kunnen ervaren.
De grootste vraag die bij mij nu nog is blijven hangen, is welke fout uit het verleden van Rob Hollander nu eigenlijk hersteld had moeten worden.
Betreft het de niet-gegeven hulp aan G.B.J. Hiltermann of gaat het om de mede door Rob verzonnen beschuldiging van kindermisbruik aan het adres van de man in het bos ? Twee qua ernst nogal ver uit elkaar liggende situaties.
Overigens wordt terloops binnen de groep vermeld, dat G.B.J.Hiltermann heel vaak in kamerjas op de brug stond, dus hier was niets bijzonders aan de hand.
Mijn interpretatie is dat Rob wel terug wilde naar een periode in zijn vroegere leven maar de confrontatie met zijn ernstige beschuldiging in zijn kindertijd toch niet aandurfde en daarom koos voor een periode met minder ingrijpende gevolgen (Hiltermann op de brug).
De omgang met zijn medestudenten in de 80-ger jaren vond ik wat onsamenhangend beschreven. Enerzijds stond hij aan de zijlijn en kende hij niemand aan de filosofiefaculteit, anderzijds heeft hij tijdens een feest toch wel wat contact met medestudenten gehad.
Het gaat hier voornamelijk om een feestelijke verkleedpartij, waarbij een meisje genaamd Amber Icks (zus van Icks) voor de grap Asterix werd genoemd. In het boek worden hier wel de namen van enkele studiegenoten genoemd, zoal de Paus, de Parachutist, Staartje, Hongerstaker, enz.
De naamgrap Amber naar Aster naar Asterix blijkt later als een belediging voor Amber opgevat te moeten worden. Amber komt hierna niet meer voor in het boek.
De ontdekking dat het jonge buurtgenootje, tevens ex-buurjongetje, Chris Vis, dat in Rob's kindertijd met zijn moeder de heilige schrift in de buurt aan het verkondigen was, dezelfde persoon blijkt te zijn als Icks vond ik wel een aardige vondst, maar verder onvoldoende uitgewerkt, om een interessante betekenis in het verhaal te kunnen zijn.
De beschrijving van de schilderende onderhoudsman op de brug zou inzicht moeten geven in het karakter van de protagonist, maar ook dit bleef erg oppervlakkig. Wat een toeval overigens dat de ontmoeting met Hiltermann ook op een brug plaats vond.
Tenslotte nog iets over de titel van het boek "Ik kom hier nog op terug".
Ik heb geprobeerd om hier een interpretatie van te bedenken, maar ook dat is me helaas niet gelukt. Er is op één bladzijde in het boek (blz. 166) een zinsnede te vinden met deze opmerking en dat zou dan slaan op delen van tekst in zijn dagboek die nog niet voltooid zijn en dus later nog aangevuld moeten worden.
Een dergelijke zin houdt een belofte in, hetgeen aantrekkelijk kan zijn voor een potentieel koperspubliek van het boek.
Op blz. 383 heeft Rob een droom waarin hij Icks laat zeggen dat Rob alles weet en "er nog op terug zal komen".
Lovende recensies door professionele literatuurcritici ten spijt, kan ik niet anders concluderen dan dat het lezen van dit boek een saaie en bij tijd en wijle tenenkrommende ervaring is geweest.

Addendum:
Twee maanden later heb ik het boek herlezen in de hoop het beter te kunnen begrijpen en waarderen. De angst dat ik het boek in eerste instantie niet op waarde heb weten te schatten is hierbij (gelukkig of helaas ?) niet bewaarheid geworden.
Wel ontdekte ik een mogelijke overeenkomst tussen de (2 maal) brandende hardlopende man die in Zuid-Frankrijk in de buurt van het klooster voorbij kwam en de man die in een bos in Rijssen, vele jaren eerder, in brand gestoken is.
Een leuk puzzelstukje dat niet zou misstaan in een film van David Lynch.
Beetje humor: in Zuid-Frankrijk menen ze nog een hardrennende Duitser te ontwaren die op zoek is naar zijn bus. Dit slaat op de achtervolging 5 jaar eerder in Amsterdam toen deze bus van een groep Duitsers werd gestolen.
De vele verwijzingen van Rob van Essen naar klassieke speelfilms als "The Time Machine" en "War of the Worlds" vond ik wel interessant.
De verfilming van het boek "The Time Machine" (naar boek van H.G.Wells) heeft ook het tijdreizen als onderwerp, maar hier gaat het om een tijdreis naar de toekomst, maar zonder verplaatsingen.
De associatie van dit boek met het werk van de onlangs overleden regisseur David Lynch is voor mij onmiskenbaar. Zijn films zijn vaak onbegrijpelijk maar desondanks toch onweerstaanbaar om naar te kijken.
Blijf ik met de vraag zitten, waarom dit boek in 2024 de Libris literatuurprijs heeft gewonnen.