Veelbelovend experiment

Dit boek uit 1991 houdt voor mij een belofte in voor toekomstige boeken van Connie Palmen. Ik herken wel tekenen van mogelijk schrijverschap, maar inhoudelijk heb ik niet veel van het boek begrepen. Geen diepgang, geen humor, kortom nogal saai.
Hoofdstuk 1 bracht me in verwarring omdat ik de indruk kreeg dat het soms over een astronoom ging i.p.v. een astroloog. Wellicht betreft het een astronoom die ook in astrologie gelooft, waarom niet.
In de filosofie is veel mogelijk, maar ik heb er niets van begrepen.
Taalkundig leest het boek zonder bijzondere obstakels, behalve een enkele keer het misbruik van de overtreffende trap in taalkundige vergelijkingen.
Op blz. 225 maakt Connie het wat dat betreft wel heel bont door in één zin de woorden "belachelijkst", "domst" en "wreedst" als "meest belachelijk", "meest dom" en "meest wreed" neer te pennen.
Kennelijk teveel Engelstalige boeken gelezen.
De indeling van het boek in diverse hoofdstukken met in elk hoofdstuk een prominente hoofdpersoon vind ik overigens wel goed gevonden, maar beloofde voor mij meer dan het wist waar te maken.
Het mooie van het boek is wel, dat het me nieuwsgierig maakte naar andere werken van haar hand.