Korte sfeerbeschrijvende roman

Heerlijk om weer eens een boek te lezen van beperkte omvang, namelijk 180 bladzijden.
Het onderwerp van het boek is de beschrijving van het leven op een klein eiland voor de kust van Wales. Dit onderwerp wordt tot leven gewekt door het aanspoelen van een walvis op de kust en een bezoek aan het eiland door twee antropologen van een universiteit op het vasteland.
De tijdsperiode bestrijkt het najaar van 1938, een onaangename periode in het interbellum. Het in het algemeen nogal onaangename klimaat in Wales wordt versterkt door het verhaal zich in het najaar te laten afspelen. Op de achtergrond wordt nog wel kenbaar gemaakt dat de Tweede Wereldoorlog zich aandient, maar dat speelt geen rol in het verhaal, al werkt het wel mee in de sfeerbepaling van deze tijd.
De hoofdpersoon in het boek is de 18-jarige Manod. Zij groeit op met haar vader Ba en jongere zus Llion in een eenvoudige boerderij. Haar moeder is door onbekende oorzaak op zee omgekomen.
Manod is nog nooit van het eiland af geweest en haar enige opleiding is elk jaar enkele maanden basisschool door een bijbelvaste onderwijzeres die tijdelijk van het vasteland op het eiland werd gestationeerd.
De nieuwsgierigheid naar het leven op het vasteland is groot bij haar en gezien de saaiheid van het bestaan op dit kleine eiland, ziet zij de komst van de antropologen en de relatie met hen als een mogelijkheid om het eiland te kunnen verlaten.
Zij spreekt naast het Welsh een beetje Engels en kan derhalve als vertaler behulpzaam zijn voor de communicatie tussen de antropologen en de plaatselijke bevolking.
Haar droom loopt echter niet goed af omdat uiteindelijk de antropologen, na voldoende onderzoek gedaan te hebben naar gebruiken, taal, omgangsvormen en volksverhalen plotseling weer naar het vasteland van Wales afreizen.
De walvis in het boek vormt een metafoor voor het onontkoombare verloop van een tijd met vele verliezen, zoals regelmatig het aftakelen van het walvislichaam wordt beschreven.
In het boek is sfeervol beschreven hoe het leven van de eilandbewoners verloopt met zijn harde strijd om het bestaan, zoals de visvangst, de kou, de regen en het verlies aan mensenlevens bij het vissen op zee.
Je zou kunnen zeggen dat er in het boek te weinig gebeurt om boeiend te kunnen zijn. Toch zijn de weinige gebeurtenissen helder beschreven zonder de indruk te wekken dat er onnodig veel omhaal is.
De sfeerbeschrijvingen maken veel goed en de hardvochtigheid waarmee de antropologen aan het einde van het boek met Manod omgaan is treffend beschreven.
De Nederlandse vertaling door Jan de Nijs laat ook niets te wensen over.