de beschermelinge

Jongens, ik ga het bij deze recensie kort en bondig houden, maar krachtig. Dit boek is voor mij literatuur. Waarom het woord literatuur in de mond nemen? Omdat het van jou als lezer ‘verwacht’ dat je mee denkt, dat het je dwingt om te voelen en dat het ervoor zorgt dat je gaat lezen wat niet geschreven staat. Een eigen interpretatie van het verhaal en de woorden die geschreven staan. En net dat laatste is zo mooi want het boek blijft nazinderen.

Het is zo een mooi en sterk verhaal, doorspekt met gevoelens, en laat je achter met het besef dat een ieders herinnering echt wel enkel de zijne is. Soms groeien broer en zussen, in hetzelfde huis, op in een ander gezin. Soms is hetgeen wat voor mij schoon is, lelijk voor jou. Zwerf mee met de beschermelinge door het bos naar het hier en nu.