Geweldige fantasy van Nederlandse bodem!

Meeslepend, origineel en magisch - dat is het debuut van Merel Godelieve. Van origine Nederlandstalige fantasy komt nog relatief klein weinig voor, maar Merel bewijst dat er ook in ons kleine kikkerlandje schrijftalent is binnen dit genre. Ik heb De laatste Ravendochter beoordeeld met vijf welverdiende sterren!

Een eeuwenoud kasteel, een aangrijpende familiesaga, een episch liefdesverhaal, en een jonge vrouw met bijzondere krachten…

Duncannon Castle is het enige wat Erin nog overheeft van haar moeder, en ze doet er alles aan om haar familiekasteel overeind te houden. Maar de kosten hopen zich op en de b&b-gasten blijven weg. Haar enige hoop is een Amerikaanse filmstudio, maar als die een ander kasteel kiest als set voor een nieuwe film, lijkt ook deze hoop vervlogen.
Wanhopig keert Erin zich tot de stem diep onder het kasteel, een die haar al jaren toefluistert en haar altijd heeft geholpen. De volgende ochtend is de andere kasteelheer dood en de filmploeg onderweg. Duncannon lijkt gered, maar nog diezelfde avond gaat het mis en wanneer alle gasten in bed liggen, keert Erin zich nog één keer tot de stem…

Merel schreef eerder samen met haar moeder Ook dat nog, een roman die ik leuk vond, maar met De laatste Ravendochter laat ze pas echt zien hoe goed ze kan schrijven!

Wat een bijzonder verhaal is dit! Het speelt zich af in Ierland en combineert het heden met Ierse mythologie in een intieme sfeer. Zowel de worldbuilding als de personages worden sterk neergezet. Hierdoor komen de locaties waarin het verhaal zich afspeelt echt tot leven en voelen de personages als vrienden met wie je meeleeft. Zelfs de bijpersonages hebben een diepere laag en daardoor een betekenisvolle rol in het verhaal. Vooral de ontwikkeling die Erin doormaakte, vond ik erg mooi om over te lezen.

Het boek is opgedeeld in vier delen, die aansluiten bij Keltische feestdagen. De hoofdstukken zijn kort en de combinatie van het heden en het verleden maken nieuwsgierig. Door de Ierse termen en mythologische verwijzingen is het even inkomen, maar alles wordt goed uitgelegd en wordt, naarmate het verhaal vordert, steeds duidelijker.
Merel heeft een prachtige, vlotte, beeldende en meeslepende schrijfstijl en het verhaal is boeiend van de eerste tot de laatste pagina.

De wereld waarin het verhaal zich afspeelt lijkt erg op de realiteit en de thema’s die naar voren komen zijn zowel tijdloos als actueel. Verlies, liefde, familie, zelfacceptatie, opoffering en eenzaamheid krijgen allen een moderne invulling. Het verhaal kent veel diepgang en hoewel het wel echt een fantasyboek is, denk ik wel dat dit boek laagdrempelig is en ook erg geschikt voor mensen die nog niet veel binnen het genre gelezen hebben.

Het einde van het boek vond ik erg indrukwekkend. Het is krachtig en rauw en ik moest echt even een brok in mijn keel wegslikken. Dit boek sla je dicht, maar blijft je vervolgens nog een tijdlang bij.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de geweldige uitgave! Het prachtig bedrukte boekblok, de glinsterende letters op de kaft en de mooie tekeningen binnenin, ze geven het boek iets extra’s en maken het een prachtige aanvulling voor je boekenkast.

Merel heeft een prachtig fantasy-debuut geschreven met een sterke worldbuilding, mooie personages met een diepere laag en actuele en goed uitgewerkte thema’s. Ik heb genoten van De laatste Ravendochter en kan niet wachten om meer van Merel te lezen!