Elke seconde. Elke minuut. Elk uur. Elke dag.

Ik mocht dit prachtige verhaal als vooruitleesexemplaar van Z&K ontvangen, dank daarvoor! Het verhaal van Tristan en Elizabeth raakte me vanaf de eerste bladzijde en was een ware rollercoaster aan emoties. Het verleden van jou en mij heeft van mij vijf welverdiende sterren ontvangen.

Tristan had vroeger alles, maar na een tragisch ongeluk blijft hij alleen achter en inmiddels is hij een schim van zichzelf. Hij wil met niemand iets te maken hebben en leeft in afzondering. Tot Elizabeth (weer) in het dorp komt wonen. Hoewel Tristen in eerste instantie niets met Elizabeth te maken wil hebben, ontdekt hij al snel dat haar hart net zo gebroken is als het zijne. Lukt het hen zich opnieuw open te stellen, maar dan voor elkaar?

Wat een bijzonder verhaal was dit! Het verdriet en de rouw van zowel Tristan als Elizabeth (Liz) druipt van de pagina’s, maar desondanks zit er hoop in het verhaal verscholen. De ontmoeting tussen Tristan en Liz, de verbinding die zij vinden door hun gedeelde verdriet en vervolgens de connectie die zij met elkaar opbouwen wordt werkelijk prachtig beschreven. Dit boek raakt diep in het hart door hoe realistisch de emoties van de personages verwoord worden. De kleine terugblikken naar of herinneringen aan de geliefden van Tristan en Liz maken dat de lezer ook de connectie met hen voelt en de emoties en gevoelens nog harder binnenkomen.

Hoe was het mogelijk dat twee mensen die zo gebroken waren elkaars scherven vonden?

Het verhaal leest heel fijn weg, ik vloog door de hoofdstukken heen. De schrijfstijl van het verhaal is prettig, de hoofdstukken zijn niet te lang en de personages kruipen in je hart, waardoor je wilt weten hoe het met hen afloopt. Bovendien blijft het verhaal verrassen, er zitten enkele plotwendingen in het verhaal die ik niet aan had zien komen en richting het einde wordt het verhaal nog even heel spannend. Heel knap gedaan, ik kon het boek daardoor niet meer wegleggen!

Iedereen verdient iemand die hen in de ogen kan kijken en kan zeggen: je bent genoeg. Je bent perfect, met littekens en al.

Tristan wordt neergezet als een monster, iemand die in volledige afzondering leeft en zwaar depressief is, maar de hoofdstukken vanuit zijn perspectief tonen een gebroken man. Tristan is niet alleen zijn vrouw, maar ook zijn zoontje verloren bij een noodlottig ongeval en sindsdien haalt hij nergens meer geluk of voldoening uit. Hoewel hij in het begin echt niet aardig tegen Liz doet, voelde hij toch niet als een monster aan. Ergens begreep ik hem wel, ik zou ook niet weten hoe zo’n groot verlies te verwerken is.
Liz wil graag een nieuwe start met haar dochtertje na het verlies van haar man. Ze gaat terug naar het stadje waar ze samen met hem gewoond heeft en wordt lief opgevangen door haar oude vrienden en kennissen. Liz worstelt ook met haar verdriet, maar weet dit beter onder woorden te brengen dan Tristan. Het is mooi dat er gekozen is om rouw en verdriet op verschillende manieren weer te geven, aangezien iedereen dit op zijn eigen manier verwerkt. Ik denk dat iedereen die wel eens iemand verloren heeft, herkenning in dit verhaal gaat vinden.

Geen enkele soulmate verlaat de wereld alleen; ze nemen altijd een stukje van hun partner mee.

De band die Liz en Tristan met elkaar opbouwen, wordt mooi beschreven. Waar ze eerst nog met hun hoofd in het verleden zitten, komen ze nader tot elkaar en wordt de oprechte interesse in elkaar steeds sterker. De gevoelens en gedachten van twijfel, spijt, schuld en hoop worden mooi weergeven en voelden heel begrijpelijk voor mij als lezer.

‘Ik dacht dat ik meer tijd had, maar soms komt morgen nooit en blijf je achter met niets meer dan de herinneringen aan gisteren.’

Naast Tristan en Liz spelen er nog een aantal andere personages een belangrijke rol binnen het verhaal. Emma, het dochtertje van Liz, brengt positiviteit en vertedering in het verhaal. Beste vriendin Faye brengt luchtigheid in het verhaal met haar ondoordachte, maar humoristische opmerkingen. Alle bijpersonages worden voldoende uitgewerkt om ook een band met hen te voelen en een waardevolle bijdrage aan het verhaal te leveren.

‘Omdat ik van je hou. Ik hou van je hart, ik hou van je ziel, ik hou van jou, Elizabeth, en ik zal nooit ophouden te houden van jou of die prachtige dochter van je.’

Kortom: dit boek is een dikke aanrader! Een zeer goed geschreven rollercoaster waarin realistische en herkenbare gevoelens en emoties voorbijkomen en Tristan en Liz laten je niet zomaar meer los. Het verhaal bevat veel diepgang, maar personages als Faye en Emma zorgen ook voor luchtigheid. Bovendien spreekt er hoop uit het verhaal: hoe eindeloos de duisternis dan ook mag lijken, er is altijd een lichtpuntje te ontdekken, als je hier maar naar durft te zoeken. In het najaar verschijnt het (losstaande) tweede deel in de Elements-serie, ik kan niet wachten!