Waardige afsluiting van de serie!

Het derde en tevens laatste deel in de Boekencafé-serie, Niet te filmen, vertelt het verhaal van Abbey en Melanie en gaat over omgaan met tegenslagen, het vinden van ware liefde en je eigen keuzes (durven) maken. Wat een mooie einde van de serie! Ik heb Niet te filmen beoordeeld met 4 sterren.

Sinds er bij Abbey reuma is geconstateerd, heeft ze zich verstopt voor de media en verblijft ze in het theater naast het Boekencafé. Hoe kan ze ooit weer terugkeren op het witte doek als ze opstaat met stijve spieren en continu moe is?
Ook Melanie, die een succesvolle uitgever is met vele bestsellerauteurs onder zich, weet even niet hoe ze verder moet. Ze heeft een schijnbaar perfect leven met een leuke vriend, goede baan en mooi uiterlijk, maar zorgen al die dingen automatisch voor geluk? Hoewel de vrouwen weinig overeenkomsten lijken te hebben, vinden ze elkaar toch. Samen zoeken ze naar een manier om om te gaan met hun nieuwe werkelijkheid. En daar helpt knappe buurman Jurre ook een handje bij…

Abbey en Melanie zijn originele en bijzondere personages. Abbey is een bekende actrice die strubbelt met haar chronische ziekte. Ik begreep haar gevoelens en emoties heel goed en kon mij goed inleven in haar onzekerheid. Reuma heeft geen vast verloop, dus hoe richt je daar je leven op in? Abbey bewijst dat ze heel wat minder oppervlakkig is dan op het eerste gezicht gedacht wordt.
Melanie doet zich voor als een sterke vrouw en met haar ambitieuze, hardwerkende houding heeft ze al heel wat bereikt, maar echt gelukkig is ze niet. Melanie is direct naar anderen toe en dat maakt haar niet altijd even sympathiek, maar hoe meer ik over haar ontdekte, hoe leuker ik haar begon te vinden. Ook Melanie maakt een grote ontwikkeling door, waarbij ze ontdekt waar het leven echt om draait en wat haar gelukkig maakt.

Jurre heeft de hele wereld gezien, maar echt een thuis heeft hij niet. Hij ontmoet zowel Abbey als Melanie en bouwt met hen beiden een band op. Jurre zoekt verbinding, rust en regelmaat, maar inspireert Melanie en Abbey om het leven wat luchtiger en minder serieus te nemen.
Het verhaal bevat een (soort van) driehoeksverhouding en hoewel dat normaal niet mijn favoriete trope is, vond ik hem in dit verhaal goed neergezet en interessant uitgewerkt. Ik vond het mooi hoe de personages elkaar helpen om zich verder te ontwikkelen.

Niet te filmen is een feelgood met een diepere laag. Ik moet wel bekennen dat ik het verhaal op een gegeven moment wel erg zwaar vond worden en soms een beetje luchtigheid en humor miste. Dit had iets meer balans in het verhaal kunnen brengen.

De schrijfstijl van Anne West is, net als in haar voorgaande boeken, meeslepend en beeldend. Ik vond persoonlijk de hoofdstukken wat aan de lange kant, maar desondanks vloog ik door het boek heen.

Als boekenliefhebber heb ik genoten van de liefde voor boeken die het verhaal ademt. Het Boekencafé ligt vol met stapels boeken en heeft een rustige, gemoedelijke sfeer waar ik meteen dol op was. De setting waarin een groot deel van het verhaal zich afspeelt vond ik dus heerlijk!

Niet te filmen is een origineel verhaal met sterke personages die een mooie ontwikkeling doormaken. Hoewel het verhaal, naar mijn mening, iets meer luchtigheid had mogen bevatten, is de setting waarin het verhaal zich afspeelt heerlijk en bevat het verhaal veel diepgang. Een waardige afsluiting van deze serie.