Geen thriller

In Een vlaag van waanzin beschrijft Corine Hartman de aanleiding(en) tot en de uiteindelijke afloop van een familiedrama in het gezin van Anthonie, Romée en hun drie kinderen. Zowel het gezichtspunt van Anthonie als dat van Romée wordt belicht. Terecht, want elk verhaal, elke tragedie, heeft meerdere kanten, er is zelden maar één waarheid.
Anthonie en Romée zijn al een kleine twintig jaar samen en hebben het ogenschijnlijk goed. Toch groeien ze uit elkaar: hij vertrouwt haar niet meer, al dan niet terecht, en zij draagt een geheim met zich mee dat ze niet met hem durft delen. Eigenlijk is er weinig aan de hand, althans niet veel meer dan in menig ander gezin. Het leven keutelt verder, totdat ... En dan worden zaken op de spits gedreven en komen hun beider karakters explicieter uit de verf. Met alle gevolgen van dien.

Familiedrama's doen het goed in de media, 'iedereen' volgt ze en heeft er een mening over. Belangrijkste vraag is altijd hoe het zo ver heeft kunnen komen. Is de dader een dader in de strikte zin van het woord, of is hij/zij tot zijn daad gedreven door de omstandigheden, door zijn/haar partner? In hoeverre verschuilt een dader zich achter de term 'vlaag van waanzin'? Is de dader niet eigenlijk ook een slachtoffer? Vragen, vragen en nog eens vragen, waar Hartman in Een vlaag van waanzin ook geen antwoord op heeft. Integendeel, het boek roept alleen meer vragen op, als lezer ga je eraan twijfelen of je wel op de hoogte bent van alle feiten. De aanleidingen in dit boek zijn zo minimaal en globaal dat ze nauwelijks geloofwaardig zijn als motief voor doodslag/moord. Een waakvlam verandert over het algemeen niet plotseling in een vuurzee.

Op de cover heet Een vlaag van waanzin een literaire thriller, ik zou het liever een psychologische roman noemen. Niet spannend, dus geen thriller. Geen literair werk, daar is het taalgebruik te eenvoudig voor, passender voor young adults dan voor volwassenen.
De karakters van Anthonie en Romée zijn naar behoren uitgewerkt. Die van de kinderen blijven onderbelicht; wat ze denken, waarom ze wel/niet reageren op de ontstane situatie, wordt onvoldoende duidelijk. Zo gemakkelijk kan het niet zijn voor pubers.

Uit nieuwsgierigheid naar een mogelijke verfrissende kijk op de materie van familiedrama's heb ik dit boek gelezen. Met plezier, maar de oppervlakkigheid - met name de eindsituatie van het boek vind ik zeer onbevredigend - stelt me teleur. Prima idee om een boek te schrijven over een actueel, beladen thema, maar het resultaat is niet helemaal geslaagd.

[spanning 1, plot 3, leesplezier 3, schrijfstijl 3, originaliteit 3, psychologie 3]