Overwegend saaie kost

Lottie Moggach is in Londen geboren (1977) en getogen en woont daar nog steeds. Zij is de dochter van Deborah Moggach, zeer succesvol schrijfster van romans en tv-scenario’s. Dat gaat veranderen, aldus moeder Deborah op haar website: "Soon I'’ll just be known as Lottie Moggach’s mother".
Als freelancejournaliste heeft Lottie Moggach voor diverse kranten en tijdschriften gewerkt. Het bloed kruipt dan toch waar het niet gaan kan, Lotties eerste boek is een feit, getiteld Eerst een kus. De totstandkoming is een proces van jaren geweest. De auteur heeft veel tijd en aandacht gestoken in het creëren van de perfecte hoofdpersoon voor dit verhaal, Leila, zoals zij die voor ogen had.

Leila is een intelligente, weinig aantrekkelijke jonge vrouw, die tekortschiet in sociale vaardigheden en een baan heeft beneden haar niveau. Sinds de dood van haar moeder is ze eenzamer dan ooit, haar contact met de buitenwereld beperkt zich tot het hoogstnoodzakelijke. Op zeker moment ontdekt ze Red Pill (naar ‘The Matrix’), een onlinegemeenschap met een forum voor filosofische discussies. Leila voelt zich thuis op Red Pill, haar bijdragen worden gewaardeerd, ze blijkt een kei in kibbelen over abstracte begrippen. De beheerder van de site, Adrian Dervish, geeft haar toegang tot de groep van Ultieme Denkers, zijnde Adrians uitverkorenen. Adrian nodigt Leila uit voor een ontmoeting in real life. Hij heeft een klus voor haar, waarmee ze kan bewijzen hoe vrijdenkend ze is. Hij vraagt haar om virtueel, dat wil zeggen op Facebook en wat dies meer zij, Tess te vervangen. Tess is achter in de dertig, depressief en wil zelfmoord plegen, maar haar naasten wil ze doen geloven dat ze een teruggetrokken leven is gaan leiden. Leila gaat op Adrians voorstel in en pakt, tegen betaling, haar taak om Tess te doorgronden serieus op. Tess'’ familie en vrienden, gewoonten, manier van spreken, kortom alles wat bij Tess hoort moet ze zich eigen maken. De vrouwen skypen, chatten en mailen en allengs neemt Leila de plaats van Tess in. Leila heeft de situatie onder controle totdat Connor opduikt, een nooit door Tess genoemde vriend. Met de introductie van Connor beginnen de problemen voor Leila. Niet alles loopt meer volgens plan, de twijfel slaat toe. Is Tess wel dood? Wordt Leila gemanipuleerd door Adrian? Leila wil weten hoe het zit en sluit zich aan bij een newagecommune in Spanje, waar Tess voor het laatst gezien is.

Op basis van de boekbeschrijving verwacht je een origineel en spannend verhaal, geschreven door een jonge vrouw met een vlotte pen. Die verwachting blijkt teleurstellend uit te pakken. Het thema zelfdoding is weliswaar origineel, maar amper uitgewerkt in dit boek dat voor het overige bol staat van de theorieën over levensvraagstukken. Tess, noch haar beweegredenen, leren we goed kennen. Ook Adrians drijfveren en privéleven blijven in nevelen gehuld. Leila is een tamelijk emotieloze nerd, die geen warme gevoelens oproept. Sympathieke personages moet je in Eerst een kus  sowieso met een lantaarntje zoeken.

Het boek is geschreven in de ik-vorm, vanuit het heden- en verledenperspectief van Leila. De opbouw is enigszins vaag, maar al lezende went dat en het houdt de lezer bij de les. Voor een ervaren journaliste hanteert Lottie Moggach een verbazingwekkend eenvoudig taalgebruik, grenzend aan Young Adult-niveau. (Het verhaal op zich is wellicht minder geschikt voor YA.)

Leila beschrijft in verslagvorm wat haar ‘overkomen’ is. Overwegend saaie kost, tot vervelens toe gedetailleerd, elk feit wordt uitgemolken. Slechts de passages rond Connor brengen spanning en consternatie teweeg. Als lezer hoop je op een climax, die deze roman alsnog in een thriller omtovert en die het langdradige, trage verhaal op slag goedmaakt. Een spetterende ontknoping had het tij kunnen keren; die blijft echter achterwege. De beginpagina’'s van Eerst een kus  waren veelbelovend, er hing drama en spanning in de lucht, maar het door Leila opgetekende verhaal gaat als een nachtkaars uit. Door als lezer de resterende losse eindjes zelf aan elkaar te knopen wordt het toch nog een beetje spannend.